​​​​​​​
 آیت‌ا... علم‌الهدی در خطبه دوم نماز جمعه مشهد  گفت: خداوند سرمایه‌هایی را در وجود زن قرار داده که هم محور آرامش‌بخشی و هم محور تربیت و پرورش در کانون خانواده باشند، بانوان ما باید به این اصل توجه کنند که این موقعیت و اصل فراموش نشود.
امام جمعه مشهد مقدس روز گذشته در خطبه سیاسی نماز جمعه در جوار بارگاه مقدس رضوی ضمن تبریک بابت فرارسیدن ایام ولادت حضرت زهرا(س)، شب یلدا را یک ارزش تمدنی دانست و گفت: در تمدن ما ایرانیان توجه به مسائل عاطفی و فکری دقیقا رعایت شده است. شب یلدا یک ارزش تمدنی برای اهمیت دادن به خانواده است و این که در طولانی ترین شب سال افراد نزد پدربزرگ ها و مادربزرگ ها جمع بشوند، این در واقع حضور در کنار ریشه های خانواده است. خب این یک سنت ایرانی است و روایت و احادیث و دستورهای دینی ما هم در مسئله صله رحم و اهمیت دادن به خانواده این سنت را تایید فرموده است. عمل به این سنت خیرات و برکاتی در زندگی دارد و در طول سال هم این خیرات و برکات در زندگی شان موثر است.
زن؛ محور خانواده
نماینده ولی فقیه در استان با تاکید بر محوریت زن در خانواده ادامه داد: بزرگ ترین امتیاز وجود اقدس فاطمه(س) جامعیت ایشان به تمام فضائل بوده است و ایشان وجود مقدسی است که در هر بعدی چه عرصه های سیاسی و تکلیف مداری در جریان مقاومت و چه در مسائل داخلی و شئون زندگی انسانی ما اسوه است. فاطمه زهرا(س) در کنار اسوه بودنشان در همه مسائل ثابت کردند که محور زندگی خانوادگی زن است. اولا آن چه در تمامی بنیادهای زندگانی انسانی ما اصالت دارد؛ مسئله خانواده است. پیغمبر اکرم(ص) فرمودند: هیچ بنایی در نزد خدا محبوب‌تر از مسئله ازدواج و تشکیل خانواده نیست. روزی مردی که اهل عبادت بود اما ازدواج نکرده بود، خدمت حضرت امیر المومنین(ع) رسید. وجود اقدس مولا(ع) او را مخاطب قرار دادند و فرمودند: «یا عدی نفسک» یعنی ای دشمن کوچک خودت، یعنی تو که ازدواج نکرده ای زندگی ات اصلا محور و اصالت ندارد و اصلا زندگی نمی کنی چون محور زندگی و حیات انسانی انسان خانواده است؛ آن جا که مهر، محبت، گرماگرمی عشق، محل تحقق همه آرزوها و آرمان‌ها و جدیت همه خواسته هاست، کانون زندگی خانوادگی است و در این زندگی خانوادگی هم محور، وجود زن است و این را اسوه بودن صدیقه اطهر(س) برای ما ثابت می‌کند.
خانواده؛ مامن آرامش و پرورش
آیت ا... علم الهدی مسئله خانواده را اساسی دانست و افزود: وجود مقدس صدیقه اطهر دو اصل را در خانواده ثابت کردند؛ خانواده هم آرامشگاه و هم پرورشگاه است و کارگردان قطعی و قهرمان فعال خانواده زن است. نقش آفرینی زن در آرامشگاه برای زندگی و برای خانواده است. در پرورشگاه هم نقش اصلی متعلق به مادر است و مربی مادر است. لذا بانوان ما باید به این اصل توجه کنند و این موقعیت را از دست ندهند. خداوند متعال با اشاره به دعای عباد الرحمن می فرمایند: خدایا به ما از همسران و فرزندانمان «قُرَّةَ اَعْیُنٍ» ببخش. این قُرَّةَ اَعْیُنٍ به معنای قرار و آرامش است. یعنی این که زن و فرزند من آرامش و قرار من باشند و یعنی زمانی که مرد خانواده نگاهش به همسرش می افتد چشمش سکونت و آرامش پیدا می کند و این چشم دیگر به غیر او توجه نمی‌کند و تمام توجهش به این زن است. لذا زن از دو جهت در آرامش بخشی نقش آفرین است؛ هم به شوهر آرامش می دهد و هم جلوی چشم چرانی و ابتلای این چشم به فحشا و منکرات را می گیرد.
بی حجابی؛ برهم زننده آرامش خانواده
امام جمعه مشهد مقدس با اشاره به تبعات بی حجابی ادامه داد: آن چه این کاخ طلایی و ارزشمند خانواده را واقعا دچار رخنه می کند و این ابزار عظیم و اصیل آرامش بخشی را از آدم ها می گیرد، همین مسئله بی حجابی است. یعنی خانم خانه ای که آرامش بخش این شوهر است، اگر بنا شد این خانم مورد استمتاع جنسی همه مردها قرار بگیرد، دیگر آرامشی ندارد و همین طور اگر بنا شد مردی که تمام چشمش به زنش است و با نگاه به او آرامش پیدا می کند، این چشم به اطراف و اکناف، منظره های رنگارنگ و عجیب و غریب زن های بی حجاب خیره شود دیگر آرامش ندارد بلکه اضطراب، تردید و نگرانی پیدا خواهد کرد. این قابل قبول نیست که در یک نظام اسلامی مثل نظام ما، در یک جامعه دینی مثل جامعه ما، بخواهند اتاق خوابشان را بیاورند در خیابان و در پیاده رو و به مردم نشان دهند و آرامش تمام خانواده را به هم بزنند و بعد نیروهای ما هم همین طور نگاه کنند و بی تفاوت بایستند. یعنی شما فکر کرده اید با ناراحتی مردم در ناترازی برق و گاز و مشکلات معیشتی می‌خواهید مردم را در مقابل این ناترازی ها راضی کنید؛ به این که مردم را در گناه آزاد بگذارید؟ بی حجابی را آزاد کنید و قانون عفاف و حجاب را ابلاغ نکنید؟ مسئولین ما این جوری فکر می‌کنند که قانون مصوب عفاف و حجاب را ابلاغ نکنند که در حرام و فسق و فجور و گناه مردم آزاد باشند و بتوانند ناترازی برق و آب و مشکلات معیشتی را تحمل کنند؟ آیا این مدیریت صحیح است؟ چه کسی از این راضی خواهد شد؟ آیا این نمازگزاران و مومنین راضی می شوند؟ ما وظیفه مدیریت این جامعه را داریم و اول باید دین مردم، بعد دنیای مردم را مدیریت کنیم؛  نمی‌شود که ما مدیریت دین مردم را رها کنیم و ضربه به دین مردم را ابزاری کنیم برای مدیریت دنیای مردم و این اشتباه است. کارشناسان به مدت دو سال فکر کردند و این قانون را تهیه و تصویب کردند، حال ممکن است یک آقایی اشکالی به این قانون داشته باشد و آن اشکال هم بجا باشد اما این به آن معنا نیست که پس از این تصویب ها این قانون ابلاغ نشود؛ آن هم صرفا به این خاطر که مردم ناراحتی های دیگری دارند و یک عده سروصدا نکنند که آن سروصداها باعث شود این ناترازی ها خودش را نشان دهد. این چه جور مدیریتی است؟ ما شهید داده ایم، ما خون داده ایم تا اسلام حاکم شود و دین حکمرانی داشته باشد؛ این چگونه حکمرانی دینی است؟