​​​​​​​رولف دوبلی که او را با آثاری مثل «هنر شفاف اندیشیدن» می‌شناسیم؛ در نقد پیگیری مداوم اخبار به شکلی که این‌روزها بین برخی از ما رایج است،  می‌نویسد: «پدربزرگ تمام خطاهای شناختی یعنی خطای تایید را درنظر بگیرید. از خودتان بپرسید: «بعد از ۳، ۶، ۹ ، ۱۲ کدام عدد می‌آید؟» اگر مانند بیشتر مردم باشید، خواهید گفت ۱۵، در عین حال انتخاب ۱۴ یا ۵۲ هم می‌توانست به همان اندازه توجیه‌پذیر باشد. شاید معترضانه بگویید: «اما صبر کنید! مشخصاً قاعده‌اش این است که سه تا سه تا اضافه کنیم». ممکن است این طور باشد، اما نه لزوماً! چنین قاعده‌ای هم همان‌قدر موجه است: عدد بعدی باید بزرگ تر از قبلی باشد. این‌جا چه اتفاقی افتاد؟ فاصله‌های منظم سه‌تایی چشم‌تان را گرفتند. اجازه دادید که فریب‌تان بدهند و آن‌ها هم چشم‌تان را روی هر امکان دیگری بستند. چنین رفتاری کاملاً عادی است. ما ناخودآگاه سرنخ‌هایی را که با نظرهای موردپسندمان در تضاد هستند، مسدود می‌کنیم و به اخباری که تاییدکننده عقایدمان هستند حساسیت بیش از اندازه‌ای داریم؛ این قضیه در مورد دنباله اعداد مشکلی ایجاد نمی‌کند؛ اما وقتی پای عقاید سیاسی یا مسائل مالی در میان است، می‌تواند خطرناک باشد. ما استاد تفسیر اطلاعات تازه به آن صورتی هستیم که با دیدگاه پیشین ما همخوانی داشته باشند. هر چه بیشتر پیگیر اخبار باشید، بیشتر با اطلاعات تاییدکننده مواجه خواهید شد، حتی اگر نظرهای‌تان اشتباه باشند. امروزه دیگر کارایی اخبار مانند سنگ محک نیست که نظرهای غیردقیق را به چالش بکشد؛ برخلاف گذشته که این حجم از اخبار ما را احاطه نکرده بود، بلکه آن‌ها را تثبیت می‌کند».