مبرّا/ مبرّی
مبرّا به معنی «پاک و منزه» است و املای آن به همین صورت یعنی با «الف» درست است:
بزرگانی هم بودند که آثار ایشان از اغلب این عیوب مبرا است. (اقبال: مقالات ۷۷/۱)

زَغَن/ ذقن
زَغَن واژه فارسی و نام پرنده شکاری از خانواده بازهاست: دولت از مرغ همایون طلب و سایه او/ ز آن‌که با زاغ و زغن شهپر دولت نبود (حافظ: قزوینی و غنی ۱۴۱)
ذَقَن کلمه‌ای عربی و به معنی «چانه» است: وز آن پس سه مشت آب بر روی زن/ ز رستنگه موی سر تا ذقن (سعدی: بوستان ۱۶۰)
برگرفته از  «فرهنگ درست نویسی سخن»، تألیف استاد حسن انوری