​​​​​​​
جعفر یوسفی- عملیات تروریستی اخیر رژیم صهیونیستی در لبنان، با استفاده غیرصلح‌آمیز از وسایل ارتباطی، بار دیگر نشان داد که موجودیت این رژیم نه تنها تهدیدی برای ثبات منطقه است، بلکه به ضرر ماهیت صلح و بشریت نیز عمل می‌کند. تبدیل فناوری‌های ارتباطی که ذاتاً برای تسهیل زندگی و ارتقای امنیت طراحی شده‌اند، به ابزارهای خشونت و تخریب، خطری جدی برای امنیت جهانی است. با ادامه وجود اسرائیل، امنیت نه‌تنها در خاورمیانه، بلکه در سراسر جهان تحت تهدید قرار خواهد گرفت. آن چه در وقایع اخیر لبنان توسط رژیم صهیونیستی شاهد بودیم، نمایانگر چرخشی تاریک در بهره‌برداری از این فناوری‌ها بود؛ چرخشی که به نوعی ترور علم و فناوری محسوب می‌شود.این اقدام، فراتر از یک حمله نظامی، در واقع حمله‌ای به ماهیت و کارکردهای بنیادین فناوری‌های ارتباطی محسوب می‌شود. بدین‌ترتیب، رژیم صهیونیستی توانست از یک ابزار صلح‌آمیز، سلاحی برای ترور و وحشت بی‌سابقه بسازد که این خود نقض آشکار اصول حقوق بشری و قوانین بین‌المللی است. اقداماتی از این دست نه تنها ثبات منطقه‌ای را به خطر می‌اندازد، بلکه اعتماد جهانی به نقش فناوری در ارتقای صلح و همگرایی را به شدت تضعیف می‌کند.این در حالی است که آمریکا و رژیم صهیونیستی، سال‌ها با ادعاهای واهی و بدون پشتوانه حقوقی، ایران را به استفاده نظامی از انرژی هسته‌ای متهم کرده‌اند. این ادعاها در مجامع بین‌المللی هیچ‌گاه اثبات نشد، اما با وجود این، جمهوری اسلامی ایران تحت سنگین‌ترین و غیرانسانی‌ترین تحریم‌های هسته‌ای قرار گرفت؛ تحریم‌هایی که تاثیرات مخرب آن به طور مستقیم بر زندگی و معیشت مردم ایران نمود پیدا کرد. در عین حال ایران همواره بر ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای خود تاکید کرده و همکاری‌های گسترده‌ای با نهادهای بین‌المللی برای شفاف‌سازی برنامه‌های خود انجام داده است.نکته قابل توجه این است که اکنون همان کشورهایی که ادعای حفظ صلح و امنیت جهانی را دارند، از ابزارهای ارتباطی که ذاتاً برای گسترش همبستگی انسانی طراحی شده‌اند، به شیوه‌ای وحشیانه و ضدبشری برای نیل به اهداف نظامی خود بهره می‌برند. این رفتار نه تنها ناقض اصول اولیه حقوق بین‌الملل است، بلکه نمونه‌ای بارز از معیارهای دوگانه در مواجهه با فناوری‌های صلح‌آمیز و نظامی است. فناوری‌های ارتباطی که روزگاری به عنوان نماد همبستگی و همکاری‌های بین‌المللی شناخته می‌شدند، اکنون در دست برخی دولت‌ها به ابزاری برای تخریب و نقض حقوق اساسی انسان‌ها تبدیل شده‌اند.جامعه بین‌المللی باید با درک این خطرات، تلاش‌های هماهنگی را برای جلوگیری از نظامی‌سازی فناوری‌های صلح‌آمیز و سوءاستفاده از آن ها به‌عمل آورد. اگر فناوری‌های نوین به‌درستی و در چارچوب‌های حقوقی و اخلاقی مشخصی مدیریت نشوند، نه تنها صلح جهانی به خطر می‌افتد، بلکه توسعه پایدار نیز به یک هدف دور از دسترس تبدیل خواهد شد.باید دید مجامع بین المللی که با کوچک ترین مسائل، کشورهای غیرهمسو با آمریکا را متهم به تروریسم می‌کنند آیا حاضر هستند یک بار به صورت قاطع جلوی جنایات رژیم صهیونیستی بایستند و آن ها را مجازات کنند یا بار دیگر طشت رسوایی شان از بام خواهد افتاد؟