مصطفی منتظر
رژیم صهیونیستی فکر می‌کرد پس از شهادت فرماندهان عالی و رهبر مجاهد حزب‌ا...، سازمان نظامی آن نیز به تزلزل خواهد افتاد و امکان تجاوز به خاک لبنان مهیا خواهد شد اما تجربه چند روز گذشته چیزی فراتر از جنگ 33 روزه در 2006 است. در آن زمان، حزب‌ا... در 15 روز اول تحت فشار شدید بود و به مرور ورق برگشت تا به نقطه درخواست رژیم برای آتش‌بس رسید اما این بار در همین روزهای اول، حتی اجازه ورود چند کیلومتری به نیروهای ویژه رژیم داده نشده و تلفات زیادی به آن ها تحمیل شده است. رژیم برخلاف محاسباتش، با یک سد واقعی و مستحکم مواجه شده که امکان از بین بردن آن با استفاده از ابزارهای نوین هوایی وجود ندارد. به ویژه آن که موشک‌باران شمال سرزمین‌های اشغالی نیز ادامه دارد تا امکان بازگشت اشغالگران به آن وجود نداشته باشد. اگر حزب‌ا... بتواند برای مدت محدودی کمتر از یک ماه، این وضعیت را تثبیت کند، اجازه ورود به ارتش اشغالگر را ندهد، شمال را زیر آتش خود حفظ و تلفات بیشتری برای رژیم ایجاد کند، می‌توان به مرور صداهای مخالف جنگ را از درون رژیم شنید. نتانیاهو که به امید ایجاد ظرفیت پیروزی جدید پس از ناتوانی در حذف حماس در غزه، به لبنان لشکر کشیده، نیازمند پیشروی است و بدون این امر، دوباره به مدار تضعیف داخلی خواهد افتاد. به ویژه اگر سربازان بیشتری به هلاکت برسند. درواقع نتانیاهو برای فرار از شکست سیاسی خود، رژیم را وارد درگیری چندجبهه‌ای کرده است. وضعیتی که با واقعیت توان و امکانات استراتژیک و ژئوپلیتیک دشمن همخوانی ندارد و به سرعت دولت صهیون را با استهلاک شدید مواجه می‌کند. در این میان نتانیاهو سعی دارد نقش «مرد دیوانه» را بازی کند. نقشی که باید به سرعت به نتیجه برسد والا مانند بومرنگ به مرگ کاراکتر خود منجر خواهد شد.