شایعه استعفا برای ترس و یأس جمهور

حامد رحیم پور 

شایعات درباره استعفای رئیس‌جمهور و به تبع آن تضعیف نهاد دولت، در شرایط پیچیده منطقه و کشور، نه تنها به چالش‌های ساختاری دامن می‌زند، بلکه به عنوان یک ابزار استراتژیک از سوی جریان ها و گروه‌هایی خاص، برای رسیدن به اهداف سیاسی خاص خود به کار می‌رود. این نوع شایعات و ترفندهای رسانه‌ای، در کنار تهدیدات خارجی و بحران‌های داخلی، می‌توانند به بحران‌های بزرگ‌تری تبدیل شوند که آثار آن ها در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و امنیتی خود را نشان می‌دهند. در ابتدا باید توجه داشت که تضعیف نهاد دولت، به ویژه در دوره‌ای که کشور درگیر چالش‌های متعدد اقتصادی و سیاسی است وضروت انسجام و همبستگی اجتماعی بیش از گذشته حس می شود، می‌تواند تمرکز مسئولان را از مسائل اصلی دور و حتی انرژی آن‌ها را درگیر پاسخ به شایعات و حواشی کند. هم اکنون ناترازی‌ها  از مهم‌ترین مسائل حال حاضر ایران است. در زمستان کمبود گاز وبرق داریم، در تابستان کمبود برق و بودجه و... فشار این ناترازی‌ها نیز هر روز محسوس‌تر می‌شود.اما چرا درباره عاجل‌ترین مشکل کشور غفلت می‌شود؟ یک علت در بزرگی ناترازی است. مشکل آن قدر بزرگ است که ترجیح داده می‌شود به آن نزدیک نشوند والبته دمیدن بر چنین شایعاتی نیز می تواند بهانه لازم برای حل نکردن مشکلات اساسی را به دولت بدهد وصدالبته بهترین راه برای جلوگیری از نفوذ چنین شایعاتی تلاش شبانه‌روزی در راستای مطالبات اصلی مردم است. اگر مردم رئیس جمهور را در زندگی خود مفقود ببینند، این شایعات بیشتر قابلیت نفوذ به کف جامعه را پیدا می کند.با این حال   وقتی چنین شایعاتی با شدت و حدت در فضای رسانه‌ای کشور منتشر می‌شود، افراد با هر نیتی می‌توانند از این شرایط بهره‌برداری کرده و فضای کشور را بی‌ثبات نشان دهند. بستر  برای آشوب‌های خیابانی و ناآرامی‌ها هم فراهم می شود.از این منظر، دشمنان ایران، به‌ویژه آمریکا، به خوبی از چنین موقعیت‌هایی برای تشدید فشارها و ناآرامی‌های داخلی نیز استفاده می‌کنند. همان‌طور که رهبر معظم انقلاب در سخنان دیروز خود تصریح کردند، مقدمه‌چینی برای اغتشاش در ایران، کار آمریکایی‌ها است و از ایجاد آشوب در ایران به شدت استقبال می‌کنند تا اهداف خود را پیاده کنند. البته این که آیا افرادی که در داخل کشور نیز به این جریان دامن می‌زنند، عمدی در کار دارند یا از روی ناآگاهی چنین اقداماتی را مرتکب می شوند، نیازمند تحلیل دقیق‌تری است.
شاید به نظر برسد که برخی از افراد بدون توجه به پیامدهای این شایعات، تنها به دنبال تحقق اهداف سیاسی کوتاه‌مدت خود هستند، اما در نهایت آنچه مهم است، تأثیر این اقدامات بر ثبات کشور و همچنین روی روابط ایران با کشورهای دیگر است. یکی دیگر از آثار منفی این شایعات، ایجاد بی‌اعتمادی در سطح بین‌المللی است. کشورهایی که به دنبال تبادل تجاری و اقتصادی با ایران هستند، وقتی شاهد چنین شایعاتی در رسانه‌های داخلی باشند، قطعاً در همکاری‌های خود تجدید نظر خواهند کرد.  نوسانات سیاسی و تهدیدات امنیتی به‌شدت می‌تواند بر روابط تجاری و اقتصادی تاثیر منفی بگذارد و سبب شود که بسیاری از کشورها ترجیح دهند از سرمایه‌گذاری در ایران خودداری کنند. در واقع نرخ ریسک نانوشته را بالا می‌برد که نهایتا هزینه تحمیل می‌کند.
اما یکی از خطرات جدی‌تری که این عملیات رسانه‌ای علیه رئیس جمهور مستقر می‌تواند به همراه داشته باشد، تقویت انگیزه گروه‌های تروریستی و ضدانقلاب است. این گروه‌ها که معمولاً در انتظار کوچک‌ترین پالس بی ثباتی در داخل هستند، به محض مشاهده بی‌ثباتی سیاسی در ایران، فرصت‌های جدیدی برای اقدام می‌بینند. فضای ناامن و شایعات گسترده می‌تواند به آن‌ها این انگیزه را بدهد که از این شرایط برای انجام عملیات‌های تروریستی و خرابکارانه بهره‌برداری کنند. این دقیقاً همان مسیری است که دشمنان ایران از آن بهره می‌برند، تا با ایجاد ناامنی‌های بیشتر، فضای اجتماعی و سیاسی کشور را متشنج کنند.
نکته مهم این ماجرا آن جاست که چه کسانی به‌ویژه در درون کشور به این شایعات دامن می‌زنند؟ شواهد نشان می‌دهد که بسیاری از این جریان‌ها همان کسانی هستند که از نتیجه انتخابات اخیر راضی نبوده‌اند. این گروه‌ ، اکنون در تلاش اند تا با استفاده از تاکتیک‌های تخریبی، دولت منتخب را تضعیف کنند. در این راستا، از دکتر سعید جلیلی به‌عنوان چهره شاخص ومتدین که روی بسیاری از این چهره ها وجریانات نفوذ وتاثیرگذاری دارد،  انتظار می‌رود که به‌طور صریح و شفاف موضع خود را در قبال این اقدامات رادیکال اعلام کند.آقای جلیلی باید به روشنی اعلام کند که اگر منافع ملی برایش مهم است که حتما همین طور است هرگونه تخریب و حمله به دولت را بر نمی تابد.
اما در این شرایط، دولت نیز باید از وارد شدن به این حواشی و منازعات پرهیز کند و به‌جای آن،همان طور که اشاره شد تمرکز خود را بر مسائل اساسی کشور، به‌ویژه مسائل اقتصادی و معیشتی بگذارد. دستگاه ها اطلاعاتی وهمچنین قوه قضاییه نیز باید بدون ملاحظه و به‌طور قاطعانه با کسانی که در فضای رسانه‌ای کشور دست به ایجاد شایعه و بی‌ثباتی می‌زنند، برخورد کنند. کسانی که به دنبال هراس‌افکنی، اختلاف‌افکنی و یأس‌آفرینی هستند باید بدانند که هزینه‌های اقدام به چنین فعالیت‌های مخربی می‌تواند سنگین باشد و کشور به شدت به وحدت و انسجام نیاز دارد.