من سخت معتقدم که همه ما به نحوی آسیب میبینیم. چطور ممکن است نبینیم؟! مگر این که دنیایی از پدران و مادران، خواهران و برادران، همسایگان و دوستانِ بیعیبونقص داشته باشیم و بعد میرسیم به مسئلهای که اساس کار است؛ یعنی واکنش ما دربرابر آسیب: آن را اعتراف میکنیم یا پیش خود نگه میداریم و این در رفتار ما با دیگران چقدر اثر میگذارد؟ بعضیها آسیب را اعتراف میکنند و سعی میکنند آن را تخفیف دهند؛ بعضی زندگیشان را وقف یاری به آسیبدیدگان دیگر میکنند و سرانجام هستند کسانی که تمام توانشان را در این راه خرج میکنند که به هر قیمت شده، دیگر آسیب نبینند و اینها افراد بیرحمی میشوند که باید مراقبشان بود.
کتاب «درک یک پایان» اثر جولین بارنز