عفونتی که نباید پشت گوش انداخت!
عفونت گوش یکی از مشکلات شایعی است که می‌تواند در قسمت های مختلف گوش مانند داخلی، میانی و بیرونی رخ دهد و در همه سنین دیده می‌شود اما عفونت گوش خارجی شایع‌ترین عفونت در میان بزرگ سالان و عفونت گوش میانی رایج‌ترین در کودکان است، با این حال 20درصد از بزرگ سالان نیز به آن مبتلا می‌شوند. عفونت های باکتریایی، ویروسی یا قارچی می‌توانند باعث عفونت گوش شوند. آلرژی، قرار گرفتن در معرض دود سیگار، ورود آب بیش از حد در گوش برای مدت طولانی و تجمع مایعات نیز می‌تواند باعث عفونت شود. اما چیزی از علایم خطر و مواردی که باعث عفونت گوش می‌شود، می‌دانید؟
انواع عفونت گوش
متخصصان عفونت های گوش را بر اساس محل آن به صورت زیر طبقه‌بندی می‌کنند:
عفونت گوش میانی| اصطلاح بالینی عفونت گوش میانی «اوتیت میانی» است. اوتیت میانی بیشتر در نوزادان و کودکان خردسال دیده می شود.
عفونت گوش خارجی| اوتیت خارجی به عفونت قسمت‌های خارجی مجرای گوش گفته می‌شود. معمولاً به آن گوش شناگر می‌گویند، چون پس از وارد شدن آب به گوش و در اثر قرار گرفتن طولانی مدت در گوش ایجاد می‌شود.
علایم عفونت گوش را بشناسید
علایم عفونت گوش بسته به محل و نوع آن متفاوت است. علایم ممکن است کوتاه مدت باشد و برطرف شود یا ثابت بماند. شدت
آن ها نیز بسته به سطح عفونت متفاوت است.
گوش داخلی| مشکلات تعادل، سرگیجه، احساس پری در گوش، سردرد، مشکلات شنوایی، حالت تهوع و استفراغ، شنیدن صدای زنگ در گوش و احساس چرخش
گوش میانی| گرفتگی، پری، فشار، گوش درد، تب، تخلیه مایعات، مشکلات شنوایی و مشکل در خوابیدن
گوش خارجی| گوش درد، خارج شدن مایع از گوش (مایع زرد یا سفید)، مشکلات شنوایی، خارش، راش یا پوسته پوسته شدن پوست، سرخی و تورم
علاوه بر علایم ذکر شده، ممکن است مالش یا کشیدن گوش، عدم پاسخ به صدا، تب، از دست دادن اشتها، نداشتن تعادل، گیجی (گریه بیش از حد یا تحریک پذیری) از نشانه‌‌های عفونت گوش در نوزادان باشد. عفونت‌های حاد گوش به سرعت ایجاد می‌شود و می‌تواند گوش درد قابل توجهی ایجاد کند. این حالت شامل تجمع مایع در پشت پرده گوش است اما عفونت مزمن گوش مدت طولانی (بیش از سه ماه) طول می‌کشد یا به طور مکرر طی شش ماه تا یک سال عود می‌کند.
چه چیزی باعث عفونت گوش می‌شود؟
شایع ترین علت عفونت گوش یک پاتوژن (میکروب‌هایی مانند باکتری، ویروس یا قارچ) است. نوع پاتوژن رایج بیشتر به محل عفونت بستگی دارد. عفونت گوش داخلی معمولاً به دلیل ویروسی مانند آنفلوآنزاست. عفونت گوش میانی از تجمع مایع در پشت پرده گوش رخ می دهد که معمولاً به دلیل بیماری های تنفسی باکتریایی یا ویروسی مانند سرماخوردگی، ویروس‌های تنفسی (RSV)، آنفلوآنزا یا عفونت های سینوسی است. با این که آلرژی‌ها عفونت نیستند، می‌توانند بخشی از گوش را مسدود یا ملتهب کنند و باعث عفونت شوند. عفونت گوش خارجی شایع‌ترین نوع عفونت در بزرگ سالان است و افراد مبتلا به اگزما، یا کسانی که به طور مکرر از گوش‌پاک کن پنبه ای در کانال گوش خود استفاده می‌کنند، در معرض خطر بیشتری هستند. همچنین عفونت‌های باکتریایی شایع‌ترین علت عفونت گوش خارجی هستند، اما قارچ (مانند قارچی که در پای ورزشکاران ایجاد می‌شود) نیز می‌تواند باعث آن شود.
پیشگیری و درمان عفونت گوش
به طور معمول، عفونت گوش از سه روز تا دو هفته طول می‌کشد. در عفونت‌های گوش میانی، تجمع مایع می‌تواند برای چند ماه باقی بماند اما همیشه باعث ایجاد علایم نمی‌شود. عفونت گوش مسری نیست اما عفونت‌‌هایی که باعث برخی از آن‌ها می‌شود، می‌تواند مسری باشد. آن‌ها ممکن است از طریق تماس با ترشحات تنفسی، سرفه یا عطسه از فردی به فرد دیگر سرایت کنند. راههایی برای کمک به پیشگیری از عفونت گوش هم وجود دارد مانند: نکشیدن سیگار و پرهیز از دود، شیردهی به نوزادان تا حداقل 6ماهگی و مدیریت آلرژی. همچنین درمان عفونت گوش بستگی به علت زمینه‌ای، شدت علایم و طول عفونت دارد. برخی از عفونت‌های گوش با استراحت و کمپرس گرم خود به خود برطرف می‌شوند. برخی دیگر ممکن است به درمان با داروهای بدون نسخه مانند مسکن‌ها نیاز داشته باشند. در مواردی هم طبق نظر پزشک آنتی‌بیوتیک تجویز می‌شود. از دیگر موارد درمان، تخلیه مایع تجمع یافته پشت پرده گوش است که با تجویز پزشک انجام می‌شود.