بچه‌هایم تلاش نمی‌کنند و فقط غر می‌زنند
فریبا البرز | کارشناس‌ارشد مشاوره خانواده
مخاطب گرامی، آن‌طور که از پیام شما تصور می‌شود، فرزندان پر توقعی دارید و این رفتار موجب رنجش شما شده است. بهتر است به علل این پرتوقعی‌ها و راه‌های روبه‌رو شدن با این رفتار بپردازیم.
افراط در حمایت از بچه‌ها نکنید
این رفتاری که امروز موجب ناراحتی شما شده است، رفتار تولید شده اخیر نیست! این گونه فرزندان عموما از کودکی والدینی داشته‌اند که محبت‌ها و حمایت‌های افراطی نسبت به فرزندان خود داشته‌اند. کاملا درست است که وظیفه والدین کمک به کودکان خود می‌باشد اما همین کار هم حد و اندازه خاص خودش را می‌طلبد چراکه افراط در هر کاری اشتباه است. به نظر می‌رسد که این حمایت‌ها از سمت شما حتی تا مرحله خرید خانه برای آنها رسیده است. خرید مسکن کار بسیار خوبی است چرا که مشخص است آینده نگر هستید. اما مراقب بودن‌ها فقط از سمت شما نباید باشد؛ آنها برای زندگی شخصی‌شان چه کارهایی کرده‌اند؟
به خودتان حس گناه ندهید
قبل از هر کاری به خودتان مسلط باشید و دچار احساس گناه یا ناامیدی نشوید. شما همسرتان را از دست داده‌اید و کسی را ندارید که از نزدیک این شرایط را ببیند و شما را درک کند و همدل و همراه شما باشد. این به لحاظ روحی شرایط سختی را برایتان رقم زده است. ابتدا باید حال خودتان را بهتر کنید. می‌توانید با معاشرت با افرادی که حس خوبی به شما می‌دهند، کمی به فکر خودتان باشید یا اگر لازم است نزد مشاور بروید.
جای فرزندان‌تان غصه نخورید
بعد از آن قبول کنید که دیگر فرزندان شما کوچک نیستند و الان باید از پس حل مشکلاتشان بر بیایند. قرار نیست شما دایما جای آنها غصه بخورید و نصیحت‌شان کنید. از مقایسه کردن آن ها با سایر جوانان دور و نزدیک بپرهیزید. تحقیر و توهین و سرزنش هم نکنید. در جمع‌های فامیل رفتار اشتباه فرزندان را علنی نکنید. شان و شخصیت آنها باید حفظ شود چراکه یک انسان هستند که واجد احترام هستند. قرار نیست چون ناامید هستند و غر می‌زنند، احترام‌ها شکسته شود. چون شما تا آخر مادر آنها هستید و حرمت‌ها باید حفظ شود.
فرزندان‌تان به بلوغ شخصیتی برای ازدواج رسیدند؟
این را هم یادتان باشد که سن ازدواج در این سال‌ها به تاخیر افتاده و جوانان دیرتر ازدواج می‌کنند. پس خیلی به خصوص به فرزندان 21 و 24 ساله‌تان برای ازدواج اصرار نکنید چون به لحاظ بلوغ شخصیتی به نظر نمی‌رسد که آمادگی ازدواج هم داشته باشند. سعی کنید فضای مناسبی برای گفت‌وگوهای سالم خانوادگی ایجاد کنید حتی اگر کوتاه مدت باشد. توصیه می‌شود که حتما فرزندان از مشاوره کمک بگیرند چراکه مشاور به عنوان یک متخصص با شنیدن صحبت‌های آن ها کمک مناسبی می‌تواند باشد.
افراط در حمایت از بچه‌ها نکنید
این رفتاری که امروز موجب ناراحتی شما شده است، رفتار تولید شده اخیر نیست! این گونه فرزندان عموما از کودکی والدینی داشته‌اند که محبت‌ها و حمایت‌های افراطی نسبت به فرزندان خود داشته‌اند. کاملا درست است که وظیفه والدین کمک به کودکان خود می‌باشد اما همین کار هم حد و اندازه خاص خودش را می‌طلبد چراکه افراط در هر کاری اشتباه است. به نظر می‌رسد که این حمایت‌ها از سمت شما حتی تا مرحله خرید خانه برای آنها رسیده است. خرید مسکن کار بسیار خوبی است چرا که مشخص است آینده نگر هستید. اما مراقب بودن‌ها فقط از سمت شما نباید باشد؛ آنها برای زندگی شخصی‌شان چه کارهایی کرده‌اند؟
به خودتان حس گناه ندهید
قبل از هر کاری به خودتان مسلط باشید و دچار احساس گناه یا ناامیدی نشوید. شما همسرتان را از دست داده‌اید و کسی را ندارید که از نزدیک این شرایط را ببیند و شما را درک کند و همدل و همراه شما باشد. این به لحاظ روحی شرایط سختی را برایتان رقم زده است. ابتدا باید حال خودتان را بهتر کنید. می‌توانید با معاشرت با افرادی که حس خوبی به شما می‌دهند، کمی به فکر خودتان باشید یا اگر لازم است نزد مشاور بروید.
جای فرزندان‌تان غصه نخورید
بعد از آن قبول کنید که دیگر فرزندان شما کوچک نیستند و الان باید از پس حل مشکلاتشان بر بیایند. قرار نیست شما دایما جای آنها غصه بخورید و نصیحت‌شان کنید. از مقایسه کردن آن ها با سایر جوانان دور و نزدیک بپرهیزید. تحقیر و توهین و سرزنش هم نکنید. در جمع‌های فامیل رفتار اشتباه فرزندان را علنی نکنید. شان و شخصیت آنها باید حفظ شود چراکه یک انسان هستند که واجد احترام هستند. قرار نیست چون ناامید هستند و غر می‌زنند، احترام‌ها شکسته شود. چون شما تا آخر مادر آنها هستید و حرمت‌ها باید حفظ شود.
فرزندان‌تان به بلوغ شخصیتی برای ازدواج رسیدند؟
این را هم یادتان باشد که سن ازدواج در این سال‌ها به تاخیر افتاده و جوانان دیرتر ازدواج می‌کنند. پس خیلی به خصوص به فرزندان 21 و 24 ساله‌تان برای ازدواج اصرار نکنید چون به لحاظ بلوغ شخصیتی به نظر نمی‌رسد که آمادگی ازدواج هم داشته باشند. سعی کنید فضای مناسبی برای گفت‌وگوهای سالم خانوادگی ایجاد کنید حتی اگر کوتاه مدت باشد. توصیه می‌شود که حتما فرزندان از مشاوره کمک بگیرند چراکه مشاور به عنوان یک متخصص با شنیدن صحبت‌های آن ها کمک مناسبی می‌تواند باشد.