بازنده بزرگ و بزرگ‌تر!
عزیز غضنفری
اگر می‌خواهیم در جریان جنگ رژیم صهیونیستی علیه مردم مظلوم فلسطین، بازنده بزرگ و بازنده بزرگ‌تر را شناسایی کنیم، جنایات رژیم صهیونیستی علیه ملت غزه و لبنان را که ظرف ۱۵ ماه و با پشتیبانی کامل آمریکا و اروپا صورت گرفت، در نظر بیاوریم. حالا نه فقط در فلسطین، ایران، جبهه مقاومت و دنیای اسلام، بلکه مردم در شرق آسیا، آفریقا، غرب و آمریکا نیز اسرائیل را رژیمی نسل‌کش می‌دانند که درنهایت سنگدلی ماه‌ها مردم غزه را به خاک و خون کشیده است. رهبر معظم انقلاب اسلامی چندی پیش، با تأکید بر شکست رژیم صهیونیستی در نابودکردن مقاومت فلسطین با وجود کشتار بیش از ۵۰ هزار انسان بی‌گناه، شکست بزرگ‌تر را رسوایی فرهنگ و تمدن و سیاستمداران غرب دانستند.بنابراین از نظر معظم‌له بازنده بزرگ رژیم صهیونیستی و بازنده بزرگ‌تر فرهنگ و تمدن منحط غربی است. دیگر این رژیم جعلی در ۱۵ ماه اخیر چه باید می‌کرد تا شورای امنیت و دیگر نهادهای مدعی صلح و حقوق بشر و دول غربی به خود آیند و اقدامی را ترتیب دهند؟ این اتفاقات نشان داد آزادی و حقوق بشر و مدعیان آن، مضحک ترین مفاهیم هستند. حتی مردم اروپا و آمریکا به طرز بی‌سابقه‌ای در حمایت از ملت فلسطین و در مخالفت با سکوت و حمایت دولت‌های خودشان اعتراضات و راهپیمایی برگزار کردند، اما باز خبری از مقامات غربی نشد. این نحوه مواجهه دولت‌های غربی با موضوع فلسطین در آینده نیز تغییر نخواهد کرد؛ در لیبرال دموکراسی غرب، منافع سیاسی و استکباری تعیین‌کننده رفتارهای جهانی آنان است. اخلاق و انسانیت مادامی‌که منافع آن دولت‌ها چیز دیگری را اقتضا می‌کند در سیاست‌های آن‌ها جایگاهی ندارد. در این زمینه بایستی با غرب‌گرایان در ایران که به دروغ، غرب و شعارهای مضحک آنان را در برابر دیدگان و افکار عمومی می‌آرایند، مواجهه فکری و قانونی داشت. این مقابله و رویارویی سرنوشت‌ساز است و هرگز نباید مخاطرات آرایشگران غرب در ایران را دست‌کم گرفت. جدا از تلاش‌های دستگاه دیپلماسی کشور، دانشگاه‌ها و مراکز فکری و فرهنگی کشور هرگز نباید این رفتارهای خباثت آلود دولت‌های غربی را نادیده بگیرند. عرصه هنر نیز نباید از مسئولیت تاریخی و انسانی خود در معرفی چهره حقیقی غرب شانه خالی کند و لازم است آن‌چه بر ملت فلسطین در ۱۵ ماه اخیر گذشته را ثبت کنند. تاریخ معاصر ایران گویای آن است که آراستگان افکار و اندیشه‌های غرب، جامعه ایرانی را بارها به لبه پرتگاه برده‌اند و نیز همین‌ها نقطه اتکا و امید قدرت‌های بزرگ برای زمین‌گیر کردن ایران به حساب می‌آیند.