روستایی که فقط 200 متر محیط داشت

​​​​​​​هنری دو کولیباف عکاسی فرانسوی بود که سال 1860 میلادی به دستور ناصرالدین  شاه برای تهیه گزارش و ثبت وقایع از جنگ قشون دولتی با ترکمنان تکه ای  راهی شده و توسط ترکمنان 14 ماه اسیر می‌شود. او در کتاب «در اسارت ترکمنان» بخشی از ماجرای سفرش تا رسیدن به محل درگیری را این‌طور توصیف می‌کند: «بعد از تهیه آب در زیر نور ماه نقره‌ای به راه خود ادامه دادیم. خوشبختانه بعد از طی مسافتی از شوره‌زار درآمدیم؛ تمام شب را بی آن‌که چشم برهم بگذاریم راه رفتیم. وقتی هوا روشن شد، در میان تپه ماهورها، روستای لاسجرت دیده شد. لاسجرت روستای خاصی بود با صدوبیست نفر جمعیت، محیط بزرگی نداشت تقریباً دویست متر، اما خانه‌ها طوری روی هم ساخته شده بودند که پشت بام خانه‌ای حیاط خانه دیگر محسوب می‌شد. البته خانه که نمی‌شد گفت؛ بیشتر به شکل کلبه بود تا ساختمان یک خانه. برای ورود به روستا باید از گذرگاهی عبور می‌کردیم که فقط به اندازه یک نفر جا داشت. در نگاه اول تعجب می‌کردی که چگونه کلبه‌ها فرو نمی‌ریزند... کمی که رفتیم بوی بدی به مشامم خورد. در بالاترین قسمت روستا همه کلبه‌ها را با چوب‌های کهنه نمناکی پوشش داده بودند که همین چوب‌ها بر اثر گرمای آفتاب بو می‌داد. اما خود اهالی عادت کرده بودند و هیچ احساس بدی نداشتند. بچه‌های روستا برای بازی از حیاط خانه بیرون نمی‌آمدند. پای هر کدام از بچه‌ها طناب نرمی بسته بودند تا چنان‌چه کودکی از بالای پشت‌بام بیفتد و سروصدا کند متوجه شوند و او را به کمک طناب بالا بکشند».