
این ضرب المثل وقتی به کار میآید که میخواهند به کسی بگویند که خودش درباره رفتارش قضاوت کند و از قرار معلوم اشاره به ماجرای کسی دارد که در زمانهای قدیم سر و کارش به دیوان قضا کشید. در وقت مقرر پیش از آنکه به محکمه قاضی برود، در خانه کلاه خود را جلوی خود گذاشت و او را قاضی فرض کرد و آنچه میبایست در محکمه در حضور قاضی تقریر کند برای کلاه گفت تا خوب در خاطرش بماند و نزد قاضی سخنی به ضرر نگوید.