فقدان دسترسی به خلوت

ما در دورانی زندگی می‌کنیم که بیشترمان به‌حال خودمان واگذاشته نشده‌ایم و مکالمات تلفنی، پیغام‌های نوشتاری، توئیتر، فیس بوک و اسکایپ ضامن ارتباط و تعامل‌مان با دیگران هستند. دسترسی به‌خلوت و انزوا نادرتر و دشوارتر از پیش شده است، علی‌الخصوص به‌این دلیل که ما خودمان انتخاب‌مان این بوده است که معاشرت‌ها را جایگزین خلوت و خلوت‌گزینی کنیم. شاید بزرگ ترین مسئله دوران ما احساس تنهایی مفرط نیست؛ بلکه فقدان خلوت و انزواست. 
کتاب «فلسفه تنهایی»، لارس اسونسن