نقدی بر صحبت های وزیر ورزش
غفلت از شرکت های مهندسی ایرانی در ایران!
اظهارات چند روز پیش علی دایی اسطوره فوتبال کشورمان درباره ساخت ورزشگاه در کشورهای همسایه توسط ایران واکنش وزیر ورزش را در پی داشت. احمد دنیا مالی در حاشیه مراسم نواخته شدن زنگ انقلاب، در پاسخ به سوال خبرنگار صدا و سیما مبنی بر این که آیا ما در سوریه، عراق و لبنان ورزشگاه ساخته‌ایم؟ گفت: ما یک بحث صدور خدمات مهندسی در حوزه بخش خصوصی، آن هم در عراق داشتیم. همان شرکتی که برج میلاد را ساخت در عراق هم فعالیت کرد و پول گرفتند. اما این که در سوریه و لبنان ورزشگاه بسازیم، درست نیست و فضاسازی است، چنین اتفاقی نیفتاده است. ضمن این که اگر صدور خدمات مهندسی کنیم، باید با افتخار از آن یاد کنیم چون هنر مهندسین ایرانی را نشان می‌دهد». وزیر ورزش همچنین به اتفاقات دیدار پرسپولیس و تراکتور هم ورود کرد و از برگزاری جلسه ای مهم خبر داد و گفت: «من بابت رفتارهایی که شد، متاسفم. این تعداد محدود نباید این فضا را به وجود بیاورد که تماشاگران ما به عنوان انسان های فرهیخته، محروم شوند. حرکت این طوری نباید باعث شود ما تماشاگران را محروم کنیم. ما جلسه ویژه داریم به ریاست خودم در وزارت ورزش. قطعا بررسی عمیقی خواهیم داشت و ان‌شاءا... تدابیر اصلاحی عمیقی خواهیم داشت تا در آینده شاهد چنین رویدادهایی نباشیم.در این جلسه مسئولان باشگاه نیستند و رئیس فدراسیون فوتبال حضور دارد و بعضی مسئولان مرتبط که نتایجش را به سمع و نظر مردم خواهیم رساند.» دنیامالی در بخشی دیگر از صحبت هایش با اشاره به جدایی بیرانوند از پرسپولیس گفت: «اگر بازیکنی به هر علتی تیمی را ترک کرده و به تیم دیگری رفته، حقش بوده. اگر ما فضا را آنچنان مشوش کنیم که فضا به سکوها کشیده شود، این‌ها در شأن ما نخواهد بود و قطعا این موارد مدیریتی را بررسی خواهیم کرد.» وزیر ورزش و جوانان با توضیحاتی که درباره ساخت ورزشگاه عراق توسط ایران داشت شبهات موجود درباره هزینه کرد را رفع کند اما از طرفی سوژه تازه ای دست منتقدان داد! چرا که اگر شرکت های مهندسی ایرانی آن قدر توانمند و پیشرفته شده اند که در مناقصه‌های بین‌المللی شرکت می کنند و برنده می شوند و ورزشگاه های زیبایی را در عراق می سازند چرا از توانمندی‌ها و تخصص آن ها در ایران استفاده نمی شود؟ در همین پروژه بزرگ ساخت ورزشگاه جدید تهران که پای چینی‌ها به آن باز شد این شرکت‌ها و مهندسان ایرانی کجای داستان بودند؟ چرا از آن ها برای انجام چنین پروژه های بزرگ و ملی دعوت نشده بود یا اگر دعوت شده بودند چرا در نهایت قرار بود یک پیمانکار چینی آن را انجام دهد؟ در حالی که ورزش ایران به لحاظ زیرساخت دچار مشکل و کمبود شدید است چرا از دانش بومی و متخصصان ایرانی استفاده نشده و نمی شود و یا در صورت استفاده خروجی پروژه با آنچه همین شرکت ها در کشورهای دیگر انجام می دهند زمین تا آسمان فرق دارد و کیفیت و زیبایی اش اصلا قابل مقایسه با نمونه خارجی نیست و رضایت مردم را جلب نمی کند؟