روایت نوآورانه و دلنشین از قصه «بچه مردم»
محمد عنبرسوز
اولین اثر تحسین‌شده جشنواره فجر در روزهای ابتدایی، فیلم متفاوت «بچه مردم» است که از منظر اجرایی چشمگیر ظاهر می‌شود و از نظر محتوا نیز وضعیت خوبی دارد. «بچه مردم» در روایت خود به فرمی متفاوت و نوآورانه دست یافته است. از همین حالا می‌توان انتظار داشت که این فیلم در بخش جلوه‌های بصری، فیلمبرداری و طراحی صحنه، نامزد دریافت سیمرغ شود.
منسجم و چشم‌نواز
بدون تحلیل و جداسازی تک تک مولفه‌های فنی و هنری، «بچه مردم» در جمیع جهاتش منسجم و یکدست است و به معنای دقیق کلمه فرم گرفته است. از این رو، فیلم می‌تواند در زمره بهترین فیلم‌های جشنواره امسال دسته‌بندی شود؛ بالاخص که از دو منظر قصه و اجرا، همزمان قدرتمند است. ساخته چشم‌نواز محمود کریمی، با یک افتتاحیه پرشکوه و گیرا قبل از تیتراژ ابتدایی، پوسته‌ای فانتزی را برگزیده و با انبوهی از ایده‌های درخشان، مخاطب را سر ذوق می‌آورد. در سینمای ایران که بسیاری از فیلم‌ها صرفا خاصیت رادیویی دارند، «بچه مردم» طوری ساخته شده که اگر فقط چند ثانیه چشمتان را از پرده نمایش بردارید، ممکن است یکی دو ایده اجرایی درخشان را از دست بدهید. این در حالی است که فیلم ابدا پرخرج نبوده و بدون استفاده از ستاره‌های گران‌قیمت سینما، ترجیح داده تا تمرکزش را بر روی «سینما» بگذارد. در این اثر، چهره‌هایی مثل حسن معجونی، رضا کیانیان و بهروز شعیبی حضور کوتاهی دارند و بازیگران نوجوان فیلم که بخش عمده‌ای از بار درام را به دوش می‌کشند، اجراهایی تر و تمیز را به نمایش می‌گذارند و بعید نیست که مهبد جهان‌نوش بازیگر نقش «مصطفی» نامزد سیمرغ هم بشود.
یک کمدی شیرین
در سال‌های اخیر، دو جریان کمدی در سینما و شبکه نمایش خانگی کمابیش مورد توجه قرار گرفته‌اند: کمدی‌های تاریخی متمرکز بر دهه شصت و البته کمدی‌های فانتزی الهام گرفته شده از سینمای منحصربهفرد کارگردانانی همچون وس اندرون و تیم برتون. «بچه مردم» این دو گونه ژانری را ترکیب می‌کند و با رنگ‌بندی و چینش نظرگیر صحنه و البته کشاندن پای این سبک سینمایی به انقلاب و جنگ تحمیلی، خودش را از تبدیل شدن به یک تقلید صرف از سینمای غربی در امان نگه می‌دارد. جنس کمدی این فیلم نیز یکی دیگر از امتیازات آن است که به شدت شیرین و کنترل شده، با پرهیز از شوخی‌های ناهنجار و تمرکز بر موقعیت‌ها، به شکلی چندلایه، مخاطبش را دلشاد می‌کند. ضعف «بچه مردم» اما، تغییر لحن آن در سکانس‌های پایانی و غلبه مضمون بر شیوه اجراست.