
«اوژن فلاندن» فرانسوی که در زمان محمدشاه قاجار به ایران سفر کرده بود، درباره هموطنان کُرد در آن زمان مینویسد: «در ایران هر ناحیهای لباس ویژه خود را دارد. مثلا لباس کردها نیمتنههایی به رنگهای آبی، سرخ یا زرد است که رویش جلیقه پوشیده و به دور کمر شال یا کمربند چرمی میبندند. به سمت راست کمر حلقهای از پوستین آویزان و نوکش را با حلقههای طلایی تزیین میکردند. در طرف چپ هم شمشیری قوسی شکل داشتهاند که در غلافی از پوست روباه سیاه بوده است. اغلب تپانچهای میبندند که بندش به گردن آویزان است. شلوارهای فراخشان به روی مچ پا افتاده که گاهی با نوارهای پهن به روی قوزک میبندند. کفشهای عموم مردم نوک برگشته است. کلاه بعضی دراز و نوک تیز از نمد حنایی رنگ و از برخی عرقچین سرخ رنگ است که در جلوی پیشانی نواری دارد. در میان آنها عدهای هستند که جامهای دراز بر تن دارند با روپوش های گشاد با آستینهای فراخ و بلند و کلاه نوک تیز از پوست بز سیاه که تا پایین گوش میآید و دافع خوبی مقابل سرماست.»
برگرفته از سفرنامه
«اوژن فلاندن به ایران»