جوان‌تر ماندن مغز والدین دارای فرزندان بیشتر
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که فرزندپروری مزایای شگفت‌انگیزی دارد که می‌تواند با تغییرات معمول مرتبط با افزایش سن در عملکرد مغز مقابله و از مغز در برابر پیری محافظت کند. همه استرس، خستگی و مسئولیت‌هایی که بزرگ کردن فرزند به همراه دارد، می‌تواند باعث شود والدین احساس کنند که یک دهه یا بیشتر به سنشان اضافه شده است. اما بر اساس یک مطالعه جدید، پدر و مادر شدن از مغز در برابر فرایند پیری محافظت می‌کند، به ویژه اگر چند فرزند داشته باشند.
بررسی اسکن مغزی 38هزار بزرگسال
محققان با استفاده از اسکن مغزی حدود ۳۸ هزار بزرگسال از بانک اطلاعات زیستی بریتانیا دریافتند که داشتن فرزندان بیشتر با افزایش اتصال در سراسر مغز مرتبط است، به‌ویژه در شبکه‌هایی که مسئول حرکت و احساسات بدنی هستند. به گزارش «یورونیوز» این‌ها همان شبکه‌هایی هستند که با افزایش سن دچار کاهش اتصال می‌شوند، بنابراین فرزندپروری ممکن است دربرابر روند پیری و این کاهش اتصالات، محافظت ایجاد کند. آورام هولمز، استاد روانپزشکی در دانشکده پزشکی راتگرز، در این باره می‌گوید: «مناطقی که در اثر افزایش سن دچار کاهش در ارتباطات عملکردی می‌شوند، همان مناطقی هستند که در والدین دارای فرزندان بیشتر، افزایش اتصال نشان می‌دهند». این تیم تحقیقاتی که شامل دانشمندانی از دانشگاه ییل و مؤسسات دیگر بود، اسکن‌های مغزی ۱۹,۹۶۴ زن و ۱۷,۶۰۷ مرد بین ۴۰ تا ۷۰ سال را تجزیه‌وتحلیل کرد.
تأثیر ماندگار فرزندپروری بر مغز با داشتن فرزندان بیشتر
اگرچه مدت‌هاست مشخص شده که بارداری تغییرات موقتی در بدن و مغز زنان ایجاد می‌کند، اما این تحقیق نشان می‌دهد که تجربه فرزندپروری می‌تواند تأثیرات ماندگاری بر عملکرد مغزی هم در مادران و هم در پدران داشته باشد. هولمز می‌گوید: «به نظر می‌رسد که نه فقط بارداری بلکه محیط مراقبتی هم در این تغییرات نقش دارد، زیرا این اثرات را هم در مادران و هم در پدران مشاهده می‌کنیم».
قوی‌تر شدن مغز با داشتن فرزندان بیشتر
اثر فرزندپروری بر مغز به‌صورت تجمعی ظاهر می‌شود، یعنی هرچه تعداد فرزندان بیشتر باشد، این تفاوت‌های مغزی قوی‌تر می‌شوند. این یافته‌ها که در مجله آکادمی ملی علوم (PNAS) منتشر شده‌اند، شواهد بیشتری ارائه می‌دهند که نشان می‌دهد والد شدن فقط یک نقش موقت نیست، بلکه یک تغییر بزرگ در زندگی است که تأثیرات بیولوژیکی ماندگاری دارد. همان‌طور که نوجوانی و پیری به‌عنوان دوره‌های کلیدی رشد در نظر گرفته می‌شوند، به نظر می‌رسد فرزندپروری هم یکی از این دوره‌های تحولی مهم باشد که در آن مغز قابلیت انعطاف‌پذیری بالایی دارد و می‌تواند اتصالات جدیدی ایجاد کند.