بهار دل ها و کتاب زندگی

سید محمد حسینی یزدی

ماه رمضان، ماه مهمانی خدا فرا رسید و دوباره مهمان او شدیم. ماهی که امام باقر (ع) آن را «بهار قرآن» نامیدند. بهار فصل طراوت و رشد و سرسبزی است. درختان زنده می‌شوند و شکوفه می‌زنند. اگر از آن ها مراقبت کنیم، به میوه‌ تبدیل خواهند شد. ماه رمضان هم بهار قرآن است. بهاری که باید در آن از قرآن بیشتر استفاده کنیم. تفاوت بهار طبیعت و بهار قرآن در این است که اگر ما خواب هم باشیم، درختان سرسبز می‌شوند و شکوفه می‌زنند. ولی ماه بهار قرآن زمانی شکوفه‌های قرآن خواهد داشت که ما بخواهیم. قرآن را بخوانیم و به آن عمل کنیم تا در زندگی ما ثمر داشته باشد. نه این که بخوانیم فقط برای ثواب! یکی از چیزهایی که باعث می‌شود احساس رضایت داشته باشیم و برای فهمیدن بیشتر از قرآن تلاش نکنیم، «ثواب» است. ثواب همان اجر و مزدی است که با خواندن و حتی نگاه کردن به قرآن نصیب ما می‌شود.اما این کافی نیست. باید قرآن را بفهمیم. حتی اگر ثواب هم هدف نهایی ما باشد، همه ما قبول داریم که خواندن قرآن همراه با فهم، ثواب بیشتری دارد نسبت به خواندن و رد شدن. معارف قرآن در دل کسی شکوفه می‌زند که علاوه بر ثواب دنبال فهمیدن هم باشد. این که این قرآن چه می‌گوید؟ این حرف‌هایی که در قرآن آمده است چه فایده‌ای دارد؟ به درد من هم می‌خورد؟ اگر دنبال پاسخ این سوالات باشیم، در همان آیه ۱۸۵ سوره بقره که تقریباً همه ما آن را حفظ هستیم، قرآن می‌فرماید‌ «شَهرُ رَمَضانَ الَّذی أُنزلَ فیهِ القُرآنُ هُدًی لِلنّاسِ وَبَیِّناتٍ مِنَ الهُدیٰ وَالفُرقانِ». ماه رمضانی که در آن قرآن نازل شد. قرآنی که قرار است هدایت باشد برای مردم و نشانه‌های روشنی دارد برای هدایت و تشخیص حق و باطل. قرآن کتابی است برای هدایت ما. ما را در زندگی راهنمایی می‌کند. برای این که معارف کتاب زندگی در دل‌مان شکوفه بزند و به ثمر بنشیند چند راهکار پیشنهاد می‌شود: یک: دل و جانمان را برای دریافت معارف آماده کنیم.دلی که آلوده است، نمی‌تواند ظرف خوبی برای نگهداری معارف الهی باشد.حب دنیا و هوای نفس، کینه و دشمنی، خطاهای کوچک و بزرگ باعث می‌شود دل‌های‌مان زنگار بگیرد و آلوده شود. باید این‌ها را از خودمان دور کنیم. دو: قرآن را با ترجمه و توجه بخوانیم. آسان است.کمی مداومت داشته باشیم آسان‌تر هم می‌شود.یک تفسیر ویا یک استاد را انتخاب کنیم. در زمان‌های مختلفی که می‌توانیم نکاتی را بخوانیم و بشنویم و این کار استمرار داشته باشد. سه: دفترچه‌ای داشته باشیم. نکاتی را که می‌پسندیم و بیشتر دوست داریم،یادداشت کنیم. دفترچه‌ای تمیز و زیبا در شأن قرآن باشد که برای مطالعه دوباره رغبت کنیم به آن مراجعه کنیم. چهار: برنامه ریزی کنیم و در زمان‌های منظم به این نکاتی که یادداشت کردیم، مراجعه کنیم. درباره هر کدام نسبت به زندگی خودمان نکته‌ای را به آن اضافه کنیم.به خودمان نمره بدهیم. تلاش کنیم تا مدتی این کار را تمرین و نمره بالاتری کسب کنیم. اگر بتوانیم به مرور به آیات قرآن عمل کنیم قطعاً خدا هم به این حرکت و تلاش برکت خواهد داد و قرآن واقعاً کتاب زندگی ما خواهد شد. کتابی که با این تمرین‌ها خواندن و تلاوتش برای ما هر روز شیرین‌تر می‌شود و دوست داریم همیشه نکات بیشتر و بهتری از آن به‌دست بیاوریم و در زندگی از آن استفاده کنیم.