لباس مردان ایرانی  حدود 250 سال قبل

​​​​​​​

ادوارد اسکات، مستشرق و سیاح انگلیسی، یکی از افرادی است که در سفرنامه‌های خود به بررسی عمیق فرهنگ، تاریخ و زندگی مردم کشورهای شرقی، به‌خصوص ایران، پرداخته است. وی در دوره‌ حکومت کریم‌خان زند به ایران سفر کرد و مشاهدات خود را به صورت گسترده در سفرنامه‌ای مکتوب کرد که بخشی از آن را می‌خوانیم: «ایرانی‌ها لباس خود را بنا به شرایط مناطقی که در آن زندگی‌ می‌کنند تهیه می‌نمایند. لباس آنان چندان دست و پاگیر نیست و می‌توانند در مدتی کمتر از پنج دقیقه آن را از تن خارج نمایند. ایرانی‌ها چندان شیک‌پوش نیستند و تنها لباسی که تقریباً شیک و زیبا به نظر می‌رسد یک نوع تن‌پوشی است موسوم به قجری. لباس مردان ایرانی به آسانی قابل توصیف است: زیر جامه یک نوع شلوار فراخی است از پارچه ابریشمی، ولی معمولاً در فصل تابستان و ایام گرما به جای ابریشم از پارچه‌ کتانی استفاده می‌نمایند. پیراهن تن‌پوشی است که آن را روی شلوار می‌پوشند. آرخالق را نیز از پارچه‌های مسلین یا چیت و یا از یک نوع شال زیبا می‌دوزند. قبا یا خرقه‌ای که روی لباس می‌پوشند اغلب از انواع پارچه‌ نفیس و گران‌قیمت دوخته می‌شود. کلاهشان هم از یک نوع پوست مرغوب سیاه‌رنگ تاتاری که بسیار زیباست تهیه می‌شود. تجار و بازرگانان از پوشیدن لباس قرمزرنگی و همچنین تکمه‌های طلا و نقره روی قباهای خود منع شده‌اند».