گذشته همیشه زنده است

​​​​​​​
گذشته همیشه زنده است، حتی اگر تمام کسانی که آن را به یاد دارند، مرده باشند. در «ماکوندو» هیچ‌کس نمی‌دانست که تاریخ تکرار می‌شود، اما نه به این دلیل که تاریخ بی‌پایان است، بلکه به این دلیل که ما مردمانی هستیم که سرنوشت خود را فراموش می‌کنیم. پدیده‌ای که زندگی را آکنده از شادی‌های شرم‌آور، غم‌های بی‌دلیل و باورهای ناپایدار می‌کند. آرکادیو بوئندیا، وقتی که برای آخرین بار به گذشته نگاه کرد، تنها چیزی که دید، یک مسیر طولانی و دایره‌ای بود، شبیه راه رفتن سرگردان یک کور در هزارتوی بیکران.
برگرفته از «صد سال تنهایی»، اثر مارکز