«بوکا پوآسا» افطار دسته‌جمعی در خیابان‌های اندونزی
ماه رمضان، ماهی است که مسلمانان در سرتاسر جهان به روزه‌داری و عبادت می‌پردازند. هر کشور با توجه به فرهنگ و سنت‌های خود، آداب و رسوم خاصی برای این ماه مقدس دارد. یکی از کشورهایی که به خاطر رسوم منحصر به فردش در ماه رمضان شناخته شده است، اندونزی است.
اندونزی، با جمعیتی بالغ بر ۲۶۰ میلیون نفر، بزرگ‌ترین کشور اسلامی جهان به شمار می‌آید. در این کشور، رمضان نه تنها یک ماه مذهبی، بلکه فرصتی برای تقویت پیوندهای اجتماعی و خانوادگی هم محسوب می‌شود. یکی از مشهورترین رسوم ماه رمضان در اندونزی، مراسم «بوکا پوآسا» به معنی باز کردن روزه به شکل افطار عمومی است. در این مراسم، مردم با هم جمع می‌شوند تا افطار را به صورت دسته‌جمعی برگزار کنند. این مراسم معمولاً در مساجد، میدان‌های عمومی و حتی خیابان‌ها برگزار می‌شود و همه افراد، اعم از مسلمان و غیرمسلمان، می‌توانند در آن شرکت کنند. در این مراسم، مردم غذاهای مختلفی را آماده می‌کنند و به اشتراک می‌گذارند. این کار نه تنها به تقویت روحیه همکاری و همبستگی کمک می‌کند، بلکه فرصتی برای آشنایی با فرهنگ‌ها و غذاهای مختلف هم فراهم می‌آورد. یکی از غذاهای محبوب در این مراسم «کولاک» نوعي سوپ- دسر شيرين شامل پالم، شير نارگيل و قطعات ميوه‌هاي گرمسيري آغاز مي شود.
همچنین اندونزی دارای رسم دیگری به نام «نگابوبوریت» است؛ این رسم به معنای گذراندن وقت قبل از افطار است. مردم معمولاً در این زمان به پارک‌ها، بازارها و مکان‌های عمومی می‌روند تا با دوستان و خانواده وقت بگذرانند. در این مدت، فروشندگان غذا و نوشیدنی‌های مختلف، از جمله «تی‌تاریک» چای سیاه دم کشیده و غلیظ را عرضه می‌کنند که بسیار مورد توجه قرار می‌گیرند. یکی دیگر از رسوم جالب در اندونزی در ماه رمضان، برگزاری مراسم «تراویح» است؛ این نماز ویژه شب‌های رمضان در مساجد برگزار می‌شود و مردم با اشتیاق زیادی در آن شرکت می‌کنند. در برخی مناطق، قاریان مشهور برای تلاوت قرآن دعوت می‌شوند و فضای معنوی خاصی ایجاد می‌شود. در نهایت، جشن عید فطر یا «لِبَران» پس از پایان ماه رمضان نیز یک رسم مهم در اندونزی است. در این روز، خانواده‌ها با لباس‌های نو به دیدار یکدیگر می‌روند، هدایایی را تبادل می‌کنند و با غذاهای خاصی مانند «کیک لِبَران» جشن می‌گیرند. به طور کلی، ماه رمضان در اندونزی نه تنها یک دوره عبادی است، بلکه فرصتی برای تقویت روابط اجتماعی و فرهنگی میان مردم نیز محسوب می‌شود.