
منظور این ضربالمثل آن است که فرزندان معمولاً بسیار شبیه به والدین خود هستند و قدمتی چندصد ساله دارد. منشأ دقیق آن مشخص نیست، اما به نظر میرسد این عبارت از مشاهده ساده طبیعت الهام گرفته شده باشد؛ زیرا سیب معمولاً در نزدیکی درختی که از آن سقوط کرده، میافتد. اولین استفاده ثبتشده از این ضربالمثل به زبان انگلیسی به قرن هفدهم میلادی برمیگردد. این مثل بهطور معمول زمانی استفاده میشود که فردی از یک ویژگی یا رفتاری برخوردار باشد که یادآور والدین اوست؛ بدون توجه به خوب یا بد بودن آن ویژگی. این ضربالمثل تاکید بر شباهت ذاتی میان نسلها از نظر رفتاری و ظاهری دارد و البته به شکل غیرمستقیم نقش محیط در شکلگیری شخصیت را هم بیان میکند.