یادمان
افشین یداللهی
افشین یداللهی، شاعر و روان‌پزشک برجسته ایرانی، در ۲۱ دی ۱۳۴۷ در اصفهان متولد شد و در ۲۵ اسفند ۱۳۹۵ بر اثر سانحه تصادف درگذشت. او فعالیت حرفه‌ای ترانه‌سرایی خود را از سال ۱۳۷۶ آغاز کرد و با ساخت ترانه‌های ماندگاری برای تیتراژهای تلویزیونی مانند «شب دهم» و «مدار صفر درجه» شناخته شد. یداللهی همچنین بنیان‌گذار انجمن «خانه ترانه» بود که محلی برای نقد و تحلیل ترانه‌ها محسوب می‌شد.او پنج مجموعه شعر منتشر کرد که بازتابی از نگاه عمیق و شاعرانه‌اش بود. افشین یداللهی نه‌تنها در حوزه ادبیات بلکه در جامعه موسیقی و ترانه‌سرایی ایران تأثیری ماندگار داشت. در ادامه نمونه ای از شعر های او را می خوانیم
وقتی گریبان عدم با دست خلقت می درید
وقتی ابد چشم تو را پیش از ازل می آفرید
وقتی زمین ناز تو را در آسمان ها می کشید
وقتی عطش طعم تو را با اشک هایم می چشید
من عاشق چشمت شدم نه عقل بود و نه دلی
چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی
یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود
آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود
وقتی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد
آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد
من بودم و چشمان تو نه آتشی و نه گلی
چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی
آغاز و ختم ماجرا لمس تماشای تو بود
دیگر فقط تصویر من در مردمک های تو بود