
پیترو دلاواله جهانگرد ایتالیایی که قرن هفدهم به کشورمان سفر کرده، در سفرنامه خود شمشیرهای ایرانی را اینطور توصیف میکند: «شمشیر در ایران فقط یک لبه بُرَنده دارد و حتی بیش از شمشیر ترکها مورب است و طوری به کمر بسته میشود که سمت سنگین آن خود به خود به سمت پایین میرود و در نتیجه لبه برنده آن که سبکتر است، رو به بالا میایستد و چون قوس شمشیر در کنار آن واقع میشود و در موقع سواری بر روی زین قرار میگیرد، چه برای پیادهروی و چه برای سواری بسیار مناسب است و هر وقت دست به دسته آن کنند لبه تیز که در سمت بالا قرار گرفته آماده وارد کردن ضربه است.»