
این ضربالمثل ژاپنی به اهمیت پایداری، مقاومت و دوباره برخاستن پس از شکستها اشاره دارد. به زبان سادهتر، میگوید مهم نیست چند بار زمین میخوری؛ مهم این است که هر بار قویتر بلند شوی و ادامه بدهی. اما درباره ریشه آن، در فرهنگ ژاپنی این ضربالمثل به سنت مبارزه با سختیها برمیگردد. ساموراییها، کشاورزان و مردم عادی سالها با بلاهای طبیعی (مثل زلزله و توفان) و مشکلات زندگی دستوپنجه نرم میکردند. آنها باور داشتند راز موفقیت نه در راحت زندگی کردن، بلکه در قدرت ایستادن پس از هر بار شکستخوردن است. بر اساس قصهها مادری فرزندش را که شکست خورده، تشویق میکرد به این جمله گوش کند تا بداند ارزش انسان به شمار پیروزیهایش نیست، بلکه به تعداد دفعاتی است که او پس از زمین خوردن دوباره بلند میشود.