با امام(ع) تنها نیستیم

علیرضا کاردار

با غم می‌گفت: «شرایط کارم خیلی بد شده، مشتری کم شده، وضع اقتصادی خرابه، مردم از پس خرج روزانه خودشون برنمیان چه برسه بخوان خنزر پنزر از من بخرن، اجاره سر ماه رو چی کار کنم، قسط بانک، خرجی خونه...» گفتم خدا بزرگه، توکل کن به خدا، روزی‌رسانه. همون طور که سرش پایین بود، حس کردم حرفم رو نشنید، از بس تو فکر بود. دو سه روز بعد دوباره بهش سر زدم. شاد و خندان مشغول راه انداختن مشتری بود. صبر کردم سرش خلوت بشه. گفتم خدا رو شکر می‌بینم حالت خوبه. گفت: «مگه کسی که آقا(ع) رو داشته باشه، حالش بد می شه؟ همون شب رفتم حرم. قشششنگ با امام درددل کردم. حال و روزم رو که می‌دونست، ولی باز گفتم تا خودمو خالی کنم. دلمو قوی کرد. فهمیدم تنها نیستم.» راست می‌گفت، کسی که امام رضا(ع) رو داره، تنها نیست.