برایند ۱۰۰ روز ریاست یک متوهم
محمد ایمانی
ریاست ترامپ، صد روزه شد اما او با همه لاف‌هایش، هیچ موفقیتی کسب نکرده است. انبوهی از پرونده‌های مقابله جویانه در سیاست خارجی، نه فقط با دشمنان بلکه با دوستان و متحدان و شریکان و زیر دستان آمریکا گشوده شده، بی آن که چشم‌انداز روشنی دیده شود. در موضوع ایران، هر چند ادبیات ترامپ، ادبیات تهدید است، اما همه می‌فهمند که او برای یک عکس یادگاری با مقامات ایرانی یا حتی یک توافق نصفه و نیمه التماس می‌کند و قادر به عملی‌کردن ضرب‌الاجل خود نیست. این در حالی است که او دنبال دیکته و توافق سریع بود. موضوع اوکراین که با رویکرد و اظهارات ترامپ به نظر می‌رسید دم دستی‌ترین مسئله باشد، لاینحل مانده است. تحقیر زلنسکی و به هم خوردن مراسم امضای واگذاری نیمی از معادن اوکراین به آمریکا، بدترین اتفاقی است که می‌تواند رخ بدهد. از آن طرف، روسیه نیز حاضر نشده کوتاه بیاید و چالش اوکراین به جای خود باقی است. البته با این پیام مهم که آمریکا متحدان را قربانی می‌کند، اما به وقت خطر برای آن ها هزینه نمی‌کند و پای آن‌ها نمی‌ماند. در موضوع باج‌خواهی از کانادا و دانمارک (گرینلند) هم جز دلخور کردن متحدان، کاری از پیش نرفته است. چین با خونسردی به بیش فعالی و خودزنی ترامپ واکنش نشان می‌دهد و برایند جنگ تعرفه‌ای ترامپ، چیزی جز هفت-هشت تریلیون دلار خسارت به اقتصاد آمریکا نبوده است. این خسارت هنگفت اقتصادی و ایجاد نااطمینانی در آینده، هرج و مرج در دیوان سالاری آمریکا و حذف‌های گسترده در سطوح مختلف دولتی، به علاوه شوراندن همه در دنیا موجب شده ترامپ با سریع‌ترین سقوط محبوبیت در صد روز اول مواجه شود. حالا خبرگزاری بلومبرگ می‌گوید اگر ترامپ نتواند آرزوی دیده‌شدن به عنوان شخصیتی تحول‌گرا و معامله‌گر نابغه را عملی کند، به مثابه شخصیتی احمق و فوق‌العاده ویرانگر در آمریکا دیده خواهد شد. مجله تایم هم نوشته است: «۱۰۰ روز اول دوره دوم ریاست‌جمهوری دونالد از بی‌ثبات‌کننده‌ترین دوره‌ها در تاریخ آمریکا بوده است.»