چرا گذشته را نمی‌پذیریم؟
دکتر برویر اندیشید: «ما انسان‌ها به سختی می‌توانیم گذشته خود را بپذیریم؛ همیشه تصویرهایی که از گذشته در ذهن داریم، با آنچه واقعاً اتفاق افتاده متفاوت است. ما خاطرات را بازسازی می‌کنیم، احساسات را عوض می‌کنیم و داستان زندگی‌مان را طور دیگری برای خودمان تعریف می‌کنیم تا قابل تحمل‌تر شود. آیا واقعاً کسی می‌تواند حقیقت را درباره گذشته خود بداند؟ یا همیشه بخشی از آن را، شاید مهم‌ترین بخشش را، پنهان می‌کند؟» با خود گفت، شاید پذیرش گذشته همان پذیرش ضعف انسانی باشد؛ همان چیزی که از آن می‌گریزیم اما رهایمان نمی‌کند.برگرفته از کتاب «وقتی نیچه گریست»
اثر اروین یالوم