شهری بدون خودروی شخصی

​​​​​​​ رضا امیرخانی نویسنده آثاری چون «من او»، در کتاب «نیم‌دانگ پیونگ یانگ»، درباره سفر به پایتخت کره شمالی می‌نویسد: «وارد شهر می‌شویم. ساختمان‌های بلند کمی تصورم را از پیونگ‌یانگ به هم می‌زند. چیزی که عجیب است ندیدن اتومبیل شخصی است. اتوبوس‌های قدیمی، ترامواهای قدیمی و حتا اتومبیل‌های نظامی و اداری می‌بینیم، اما هیچ خبری از اتومبیل شخصی نیست. تابلوِ لاتین اصلاً نمی‌بینیم. همه تابلوها به خط کره‌ای‌ اند. نقشه پیونگ‌یانگ را قبلاً به صورت آف‌لاین ذخیره کرده‌ام. نقشه موبایل را پنهانی باز می‌کنم و گوشی را کنار پنجره می‌گیرم تا جی‌پی‌اس راه بیفتد. نقشه آف‌لاین کامل نیست. اما دست کم جهت حرکت را متوجه می‌شوم. رودخانه تدونگ را رد می‌کنیم و کنار هتل کوریا متوقف می‌شویم. هتل مثل همه هتل‌های دنیاست. لابی مرتبی دارد. اول کاری که می‌کنیم چک کردن اینترنت وایرلس و وای‌فای است. از فرودگاه تا هتل، مدام چک می‌کردم گوشی را. هیچ جا هیچ شبکه وای‌فای و وایرلسی وجود نداشت. جالب این‌جاست که هتل هم وای‌فای ندارد».