ضرباهنگ کُند سریال طولانی!
مائده کاشیان
پس از پایان مجموعه «پایتخت 7» که مخاطبان فراوانی داشت، سریال امنیتی «ناریا» جایگزین آن شد. با وجود ژانر متفاوت این دو سریال، ناخودآگاه موفقیت «پایتخت 7» این مجموعه را به عنوان جایگزین آن زیر ذره‌بین برد و مقایسه‌هایی صورت گرفت. «ناریا» در مقایسه با خودش به عنوان یک اثر مستقل، شروع پرقدرتی نداشت و این موضوع باعث شد بار دیگر حساب «پایتخت» به عنوان اثری متفاوت از غالب سریال‌های تلویزیون جدا و استثنا شود. «ناریا» طی 20 قسمتی که تا دوشنبه‌شب روی آنتن رفته چه نقاط ضعف و ایرادهایی داشته است؟
بازگشت همزمان به سینما و تلویزیون
جواد افشار پس از سریال «گاندو 2»، مجموعه امنیتی «ناریا» را جلوی دوربین برد، سپس به سینما رفت و فیلم «صیاد» درباره شهید علی صیاد شیرازی را کارگردانی کرد. «صیاد» پس از رونمایی در چهل‌وسومین جشنواره فجر، فروردین امسال به نمایش درآمد و مجموعه «ناریا» نیز پس از «پایتخت ۷»، روی آنتن شبکه یک رفت. «صیاد» در حال حاضر حدود چهار میلیارد و 900 میلیون تومان فروخته و به موفقیت تجاری نرسیده است. مجموعه «ناریا» نیز کیفیت لازم را ندارد و دستاورد مهمی برای افشار محسوب نمی‌شود.
ریتم کند و کشدار
قصه «ناریا» دو شخصیت اصلی زن و مرد دارد. «هوژان» دختر کُرد نخبه‌ای است که کارخانه تولید ریزپردازنده و میکروچیپ را اداره می‌کند. از طرفی «سامان» نیز خلافکار و کلاهبردار است که از زنان اخاذی می‌کند و قصد سوء‌استفاده از «هوژان» را دارد. از طرفی هم دشمنان ایران قصد دارند با سرقت اطلاعات مهم کارخانه، کار «هوژان» را مختل کنند و به کشور ضربه بزنند. قصه «ناریا» حول محور دو شخصیت «هوژان» و «سامان» می‌چرخد و دیگر کاراکترهای مکمل داستان نیز هرکدام داستان خاص خودشان را دارند. نقطه ضعف بسیاری از سریال‌های تلویزیونی به ویژه مجموعه‌های طولانی با تعداد قسمت‌های بالا، گریبان‌گیر «ناریا» نیز شده است. ضرباهنگ کُند، کشدار و خسته‌کننده سریال شوقی برای پیگیری قصه در مخاطب ایجاد نمی‌کند. با وجود گذشت 20 قسمت از سریال، ماجرای سریال پیشرفت مهم و موثری نداشته است. با وجود فضای امنیتی و معمایی «ناریا»، التهاب و هیجان لازم در سریال وجود ندارد. ساخته افشار شخصیت‌های متعدد و خرده‌داستان‌های مختلفی دارد، اما این موضوع به دلیل ریتم کند و کم‌اتفاق قصه، کمکی به سریال نکرده و باعث شده روایت سریال دچار پراکنده‌گویی شود.
بازی ضعیف بازیگران اصلی
یکی دیگر از ایرادهای مهم «ناریا» که سریال از ناحیه آن ضربه خورده است، بازی ضعیف بازیگران اصلی این مجموعه است. زارا نادری‌فر چهره جدید سریال است که نقش «هوژان» را برعهده دارد. این کاراکتر یکی از نقش‌های اصلی سریال است و بخش مهمی از بار این مجموعه روی دوش کاراکتر اوست، با وجود این عملکرد نادری‌فر در حد و اندازه اهمیت نقشش نیست. این بازیگر نتوانسته دختری زیرک، باهوش و مقتدر را به تصویر بکشد. زارا نادری‌فر در سکانس‌هایی که «هوژان» کُردی صحبت می‌کند، بازی روان‌تر و مسلط‌تری دارد و ضعف‌های بازی‌اش کمتر به چشم می‌آید. سامان صفاری نیز برای شخصیت خلافکار و منفی قصه، انتخاب مناسبی نبوده و نتوانسته از فرصت بازی در این نقش متفاوت به نفع خود بهره ببرد. صفاری احساسات کاراکتر «سامان»، خشم و بی‌رحمی او را تصنعی به نمایش می‌گذارد و حس باورپذیر لازم در چهره او دیده نمی‌شود. نگاه‌های خیره این بازیگر و لحنی که تلاش می‌کند تهدیدآمیز باشد، کاراکتری خشن و منفور را خلق نکرده است. ویدا جوان نیز در نقش دختری که مبتلا به اسکیزوفرنی است، در حد انتظارات ظاهر نشده و رفتارهای او هنگام حمله روانی، قابل باور نیست. محمدرضا شریفی‌نیا، امیریل ارجمند و خسرو شهراز بازی‌های قابل قبولی دارند. نسیم ادبی نیز یکی از بازی‌های خوب خود را در «ناریا» به نمایش گذاشته است. در مجموع، بازی بازیگران نقطه قوتی برای «ناریا» نیست.