طراحی کپسول هوشمند برای آدم‌های فراموشکار
پژوهشگران کپسول هوشمندی طراحی کرده‌اند که دارو را در طول شبانه‌روز و بر اساس نیاز، در زمان‌های مختلفی آزاد می‌کند تا با ریتم زیستی بدن هم‌راستا باشد.
پیشرفت‌های اخیر در پژوهش‌های زیستی نشان داده‌اند که ریتم شبانه‌روزی یا همان ساعت زیستی بدن، می‌تواند بر نحوه جذب و تأثیر داروها اثر بگذارد. در حالی‌که نتایج مطالعات اهمیت زمان‌بندی را برجسته کرده، اجرای دقیق آن در زندگی روزمره، به‌ویژه برای سالمندان، بسیار دشوار است. سالمندانی که با کاهش عملکرد شناختی روبه‌رو هستند، بیش از دیگران به استفاده از روش‌های ساده‌تر نیاز دارند. کپسول جدید طراحی‌شده در سن‌دیگو، می‌تواند راه‌حلی کاربردی برای حل این مشکل باشد.
ساختار کپسول هوشمند به‌گونه‌ای است که از چند بخش جداگانه تشکیل شده و هر بخش، با مانعی مخصوص از ترکیب لاکتوز، مالتوز و یک پلیمر حساس به پی‌اچ، از بخش دیگر جدا می‌شود. استفاده از این پلیمر باعث مقاومت لایه‌ها در برابر اسید می‌شود. به گفته پژوهشگران، با تغییر ضخامت این موانع، می‌توان زمان آزادسازی دارو در هر بخش را کنترل کرد. بدنه بیرونی کپسول برای محافظت کلی، از لایه‌ای با جنس سلولز گیاهی ساخته شده که در معده حل می‌شود. این ویژگی، به کپسول امکان می‌دهد داروهایی را که باید سریع‌تر جذب شوند، در اولین لایه قرار داده و همزمان با حل‌شدن پوسته بیرونی، آزاد کند. نوآوری مهم‌تر در طراحی کپسول، استفاده از ذرات ریز منیزیم در پوشش بیرونی است. این ذرات در زمان آزاد‌شدن، حباب‌های هیدروژن تولید می‌کنند که به پخش سریع‌تر داروی اول کمک می‌کند. از سوی دیگر، خاصیت قلیایی منیزیم باعث خنثی‌شدن اسید معده می‌شود و شرایط لازم را برای آزادسازی بخش دوم دارو فراهم می‌کند.پژوهشگران برای سنجش طراحی، از سه دوز رنگی لوودوپا، داروی پارکینسون، در کپسول استفاده کردند. در محیطی شبیه معده، مشاهده شد که دوز اول همراه با منیزیم به‌سرعت آزاد شد، درحالی‌که دو بخش دیگر به‌تدریج و با فاصله زمانی آزاد شدند.