نابود شدن مغز به خاطر خواب زیاد
نتایج پژوهشی جدید نشان می‌دهد خواب زیاد می‌تواند بر عملکرد مغز تأثیر منفی بگذارد. این اثر در افرادی که علایم افسردگی دارند، بیشتر دیده شده است. در این پژوهش که مرکز علوم سلامت دانشگاه تگزاس در سن‌آنتونیو انجام داده است، محققان ارتباط مدت خواب و عملکرد شناختی و نقش افسردگی را در این ارتباط بررسی کرده‌اند.
تاثیر منفی خواب زیاد بر عملکرد شناختی
دکتر «سودها سشادری»، نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: «خواب طولانی با افت عملکرد شناختی کلی و ضعف توانایی‌هایی مانند حافظه، مهارت‌های دیداری-فضایی و عملکردهای اجرایی مرتبط است. این ارتباط در افرادی که علایم افسردگی دارند قوی‌تری مشاهده شد».
خواب بیشتر از 9 ساعت
در این تحقیق، از داده‌های هزار و 853 شرکت‌کننده در مطالعه قلب فرامینگهام استفاده شده است. میانگین سنی شرکت‌کنندگان نزدیک 50 سال بوده و هیچ‌یک دچار زوال عقل یا سکته مغزی نبودند. آن ها میزان خواب شبانه خود را گزارش کرده‌اند و بر همین اساس به 3 گروه تقسیم شده‌اند: افراد با خواب کوتاه (کمتر از ۶ ساعت)، افراد با خواب متوسط (۶ تا ۹ ساعت)، و افرادی که مدت طولانی‌تری می‌خوابند (بیش از ۹ ساعت). برای ارزیابی عملکرد شناختی شرکت‌کنندگان آزمون‌های روان‌شناختی هم انجام شد. علاوه‌براین، شرکت‌کنندگان از نظر داشتن یا نداشتن علایم افسردگی و مصرف داروی ضدافسردگی به 4 گروه تقسیم شدند: افرادی که نه داروی ضدافسردگی مصرف می‌کردند نه علایم افسردگی داشتند (گروه کنترل)، افرادی که داروی ضدافسردگی مصرف می‌کردند اما علایم افسردگی نداشتند، افرادی که داروی ضدافسردگی مصرف نمی‌کردند اما علایم افسردگی داشتند و افرادی که هم داروی ضدافسردگی مصرف می‌کردند هم علایم افسردگی داشتند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد خواب طولانی با کاهش عملکرد شناختی مرتبط است، به‌ویژه در افرادی که علائم افسردگی داشتند. البته در افرادی که افسرده نبودند، هم این اثر خفیف‌تر دیده شد.
ابتلا به افسردگی با خواب زیاد
«ونسا یانگ»، دیگر نویسنده مقاله، می‌گوید: «افرادی که زیاد می‌خوابند، بیشتر دچار علایم افسردگی می‌شوند؛ بنابراین خواب می‌تواند عامل خطر قابل‌مدیریت برای افت شناختی در افراد افسرده باشد». البته در این پژوهش رابطه علت و معلولی قطعی بین خواب و عملکرد مغز مشخص نشده است. همچنین توجه به گزارش شخصی افراد درباره میزان خواب ممکن است با خطاهای حافظه همراه باشد.
تاثیر منفی خواب زیاد بر عملکرد شناختی
دکتر «سودها سشادری»، نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: «خواب طولانی با افت عملکرد شناختی کلی و ضعف توانایی‌هایی مانند حافظه، مهارت‌های دیداری-فضایی و عملکردهای اجرایی مرتبط است. این ارتباط در افرادی که علایم افسردگی دارند قوی‌تری مشاهده شد».
خواب بیشتر از 9 ساعت
در این تحقیق، از داده‌های هزار و 853 شرکت‌کننده در مطالعه قلب فرامینگهام استفاده شده است. میانگین سنی شرکت‌کنندگان نزدیک 50 سال بوده و هیچ‌یک دچار زوال عقل یا سکته مغزی نبودند. آن ها میزان خواب شبانه خود را گزارش کرده‌اند و بر همین اساس به 3 گروه تقسیم شده‌اند: افراد با خواب کوتاه (کمتر از ۶ ساعت)، افراد با خواب متوسط (۶ تا ۹ ساعت)، و افرادی که مدت طولانی‌تری می‌خوابند (بیش از ۹ ساعت). برای ارزیابی عملکرد شناختی شرکت‌کنندگان آزمون‌های روان‌شناختی هم انجام شد. علاوه‌براین، شرکت‌کنندگان از نظر داشتن یا نداشتن علایم افسردگی و مصرف داروی ضدافسردگی به 4 گروه تقسیم شدند: افرادی که نه داروی ضدافسردگی مصرف می‌کردند نه علایم افسردگی داشتند (گروه کنترل)، افرادی که داروی ضدافسردگی مصرف می‌کردند اما علایم افسردگی نداشتند، افرادی که داروی ضدافسردگی مصرف نمی‌کردند اما علایم افسردگی داشتند و افرادی که هم داروی ضدافسردگی مصرف می‌کردند هم علایم افسردگی داشتند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد خواب طولانی با کاهش عملکرد شناختی مرتبط است، به‌ویژه در افرادی که علائم افسردگی داشتند. البته در افرادی که افسرده نبودند، هم این اثر خفیف‌تر دیده شد.
ابتلا به افسردگی با خواب زیاد
«ونسا یانگ»، دیگر نویسنده مقاله، می‌گوید: «افرادی که زیاد می‌خوابند، بیشتر دچار علایم افسردگی می‌شوند؛ بنابراین خواب می‌تواند عامل خطر قابل‌مدیریت برای افت شناختی در افراد افسرده باشد». البته در این پژوهش رابطه علت و معلولی قطعی بین خواب و عملکرد مغز مشخص نشده است. همچنین توجه به گزارش شخصی افراد درباره میزان خواب ممکن است با خطاهای حافظه همراه باشد.