
بازیهای کودکی، دریچهای بودند به جهان خیال؛ جایی که قانونها را خودمان میساختیم و هیچ محدودیتی جز مرز تخیلمان نداشتیم. آن روزها، سادهترین اشیا به ماجراجوییهای بزرگ بدل میشدند و هر گوشهای از خانه، قلمرویی ناشناخته برای کشف بود. تأثیر همان بازیها، امروز هم با ماست؛ آنها یادمان دادند به شیوهای نو به مسائل نگاه کنیم و مسیرهای تازهای برای حل مشکلات بسازیم. خلاقیت در بزرگسالی ریشه در همان لحظات شوق و رهایی دارد. تجربه دنیای بینهایت کودکی به ما میآموزد که همیشه راهی برای پیشرفت و ساختن هست؛ کافی است شجاعت رویاپردازی و نترسیدن از آزمودن راههای جدید را از دست ندهیم.