
نه فقط کمیابی زمان، که هر نوع کمیابی به پاداش تمرکز میانجامد. همهٔ ما در تجربیات روزمرهٔ زندگی شاهد این نکته بودهایم. زمانیکه خمیر دندان رو به اتمام است، با توجه و وسواس بیشتری آن را مصرف میکنیم. اگر یک جعبه شکلات گرانقیمت داشته باشیم، شکلاتهای آخری را آرامتر و با لذت بیشتری میخوریم. روزهای آخر مسافرت سعی میکنیم به هر جایی که باقی مانده سر بزنیم و بیشترین استفاده را از زمان باقیمانده ببریم. وقتی برای نوشتن با محدودیت تعداد واژه روبهرو باشیم، در انتخاب کلمات دقت بیشتری میکنیم و برخلاف انتظارمان بهتر مینویسیم.
برگرفته از کتاب «فقر احمق میکند»