حرمت نگه دارید!

محسن مهدیان

در روزهای آتش و خون، مردم ایران یک‌صدا بودند. از شمال تا جنوب، از پیرمردهای بازار تا نوجوان‌های گوشی‌به‌دست، همه پای ماجرا ایستادند. این ایستادگی ساده نبود. دل‌ها لرزید، اشک‌ها ریخت، اما کسی عقب نکشید.در این جنگ، ملت ایران جلوتر از همه ایستاد. شانه به شانه، بدون ترس، بدون دودلی اما حالا که صدای انفجارها خوابیده، یک صدای تازه بلند شده؛ صدایی تلخ و البته صدایی آشنا:«فلانی خائن بود... فلانی آتش‌بس را فروخت... فلان مسئول تسلیم شد...» نه!این صدایی نیست که از دل این مردم بیرون آمده باشد. این صدای ما نیست. ما آن‌قدر بزرگ شدیم که در بحبوحه جنگ، دعواهای استقلال-پرسپولیس‌مان را کنار گذاشتیم. با همه تفاوت‌هامان، یکی شدیم. حالا وقت آن نیست که دوباره به عقب برگردیم. دوباره همدیگر را متهم کنیم، به مسئولان بدبین شویم، یا آتش اختلافی را که دشمن نتوانست خاموش کند، خودمان شعله‌ور کنیم.تمام کنیم این دعواهای لعنتی انتخاباتی را. در  دفاع مقدس 12 روزه همه مسئولین کنار هم بودند. مثل متن مردم. ما از این انسجام، از این اتحاد، باید نگهداری کنیم. این سرمایه فقط مال میدان جنگ نیست؛ مال روزهای آتش بس هم هست. فراموش نکنیم ما همچنان در جنگ هستیم، ولو ظاهرش آتش و موشک نباشد. حرمت این مردم را نگه دارید.حداقل، حرمت این انسجام را نگه دارید.به‌جای بدگمانی، به‌جای دوگانه‌سازی‌های دروغین، بیایید یک‌بار برای همیشه از خودمان مراقبت کنیم و یادمان نرود، کسانی که در لباس خودی، همیشه از همه بلندتر فریاد خیانت سر می‌دهند، اتفاقاً همان‌هایی‌اند که باید بیشتر به آن‌ها شک کرد. تندترین فریادها، همیشه پاک‌ترین نیت‌ها را ندارند. ما یک‌بار در این جنگ بزرگ شدیم. نابالغ برنگردیم. این انسجام، امانت خداست. خیانت نکنیم.