یادمان
شاگرد ممتاز مکتب فردوسی
محمد بهبودی نیا
calture@khorasannews.com
مراسم بزرگداشت زنده‌یاد محمدرضا راشد محصل، استاد برجسته زبان و ادبیات فارسی در مشهد برگزار شد.
به گزارش خراسان، مراسم بزرگداشت زنده‌یاد استاد دکتر محمدرضا راشد محصل با حضور جمع زیادی از استادان زبان و ادبیات فارسی شامگاه روز دوشنبه در مشهد برگزار شد.
دکتر محمدجعفر یاحقی، عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی، در این مراسم گفت: دکتر راشد محصل مانند فردوسی یک دهقان‌زاده بود. هم دلیر بود، هم بزرگ، هم خردمند و راد. در طول ۵۰ سال دوستی با او تمام این ویژگی‌ها را در راشد محصل با چشم خود دیدم. او خردمند بود و این خرد را از شاهنامه فردوسی گرفته و در خود تبلور داده بود.آیینه تمام نمای هویت ایران باستان
وی افزود: همه تحقیقات او سرچشمه گرفته از فرهنگ اصیل ایرانی و ایران باستان بود. فعالیت‌های امروز خردسرای فردوسی، مرهون زحمات پیوسته این مرد بزرگ است. اقداماتی را که باهمت این استاد بزرگ ادبیات شروع کرده‌ایم، با قدرت ادامه خواهیم داد. چنین انسانی هرگز نمی‌میرد و راهش بی رهرو نمی‌ماند.
از روستایی دورافتاده تا بلندای قله‌های ادبیات
سخنران دیگر این مراسم برادر استاد راشد محصل، دکتر محمدتقی راشد محصل بود. وی در این مراسم ضمن اشاره به ویژگی‌های اخلاقی برادرش، محمدرضا و زندگی سخت این دانشمند کم‌نظیر که از دامن روستایی با آبی شور در دل کویر برخاسته بود، به تشریح تلاش‌های زنده‌یاد راشد محصل پرداخت و گفت: او از هر فرصتی برای مطالعه و خرید کتاب‌های جدید استفاده می‌کرد. یادم می‌آید حتی کمک‌هزینه ۶۰ تومانی دانشسرا را در دوران جوانی تماماً صرف خرید کتاب می‌کرد. این رویه را در مراحل بعدی زندگی‌اش ادامه داد. حاصل این سختکوشی ها در علم‌اندوزی، قدرت سخنوری و قلمی قدرتمند در تولید آثاری فاخر شد. محمدرضا هیچ‌گاه در مطالعه و آموختن و نوشتن کاهلی نمی‌کرد. از دقیقه‌ها و ساعتها نهایت بهره را می‌برد.
ایراندوست آزاده
دکتر سلمان ساکت عضو هیئت‌علمی دانشگاه فردوسی مشهد نیز در ادامه به شاگردپروری استاد محصل که با مهربانی و سخاوت همراه بود، اشاره کرد و گفت: دکتر راشد محصل، نماد ایران‌دوستی بود و عشق به ایران تمام وجود او را تسخیر کرده بود. آزادگی عنصر جدایی‌ناپذیر وجود او بود. او خردمندی شاگردپرور بود و به روستایی بودنش افتخار می‌کرد. او همیشه در انتشار خرد و خردورزی پیشتاز بود. در تمام سال‌های عمرش به دیگران، کتاب هدیه می‌داد و این سنت نیکو به فرزندان این استاد انتقال‌یافته است. در مراسم امروز هم شاهد اجرای این سنت نیکو بودیم.وی افزود: استاد راشد، زبان فارسی را مهمترین عنصر هویت بخشی ملی و عامل اصلی اتحاد می‌دانست و به همین دلیل تمام ابعاد زبان فارسی را آموخت و آموزاند. او ادبیات را یاریگر دیگر حوزه‌ها ازجمله تاریخ، فرهنگ مردم، سیاست، اجتماع و... می‌دانست اما به ادبیات بماهو ادبیات قائل نبود.سلمان ساکت در ادامه از انتشار دستنوشته های منتشرنشده استاد راشد محصل تا سال آینده خبر داد و گفت: ما سعی می‌کنیم به‌زودی تمام دستنوشته های منتشرنشده استاد راشد را به همراه سوگسروده ها و تک‌نگاری‌ها در قالب کتابی جامع منتشر کنیم.
ازو بُد بزرگی و آهستگی
دکتر علیرضا قیامتی استاد دانشگاه و از شاگردان استاد راشد محصل نیز حرف‌های زیادی برای گفتن داشت؛ او که بیش از دو دهه از عمر خود را در راه علم‌آموزی از استاد راشد محصل گذرانده در این مراسم گفت: من هر زمان این بیت شاهنامه را می‌خوانم، تصویر دکتر راشد محصل پیش چشمم می‌آید. «ازو بُد بزرگی و آهستگی/ خردمندی و شرم و شایستگی». خرد، فَر، شرم و نژاد، همگی در وجود این دانشمند کم‌نظیر که یکسال از درگذشت او می‌گذرد جریان داشت.وی افزود: خردمندی شاهنامه را که در وجود استاد نهادینه‌شده بود، می‌توان پررنگ‌ترین ویژگی او دانست. از خردمندی است که انسان به وجدان بیدار و شکوه و بزرگی می‌رسد. او تنها در شاهنامه پژوهش نمی‌کرد و فقط خواننده شاهنامه نبود؛ بلکه به تمام ابعادی که فردوسی بزرگ در شاهنامه نقل کرده عمل می‌کرد. اگر فردوسی درباره فروتنی، خردمندی، وطن‌دوستی، اندیشه ورزی ایرانی، مدارا در عین جدیت، دانش پراکنی و... سخن گفته، استاد راشد محصل را می‌توان عمل‌کننده راستین گفتار فردوسی بزرگ دانست.