فکردونی

آیا زمان واقعا گاهی تند و گاهی کند می‎گذرد؟

​​​​​​​جشن‎ها و قرارهای دوستانه و مسافرت‎ها و محبوب‎ترین ساعت کلاس در مدرسه و دانشگاه همیشه طوری می‎گذرند که آدم باورش نمی‎شود. در عوض معاشرت با آدم‎های بی‎مزه و نچسب، جلسه‌های جدی کاری و... انگار تا ابد طول می‎کشند. این خاصیت عجیب زمان است که وقتی همه‎چیز بر وفق مراد باشد به طرفة‎العینی می‎گذرد و وقتی همه چیز عذاب‎مان می‌‏دهد، کش می‎آید. سوال این‎جاست که این یک تلقین است یا واقعا زمان، تاثیری این چنین بر ما دارد؟ واقعیت این است که غیر از لحظات خوشی و ناخوشی که نحوه گذشت زمان را تحت تاثیر قرار می‎دهد، سن و میزان تجربه آدم‎ها در تاثیر گذشت زمان بر آن‎ها نقش دارد. برای افرادی که سن بیشتری دارند، امکان تجربه‎های جدید در محیط‎های مختلف کمتر است و فرصت زیادی برای پردازش اطلاعات محیط لازم نیست. به نظر آن‎ها همه چیز یکنواخت و تکراری است و سریع می‎گذرد درحالی که برای کودکان و افراد کم‎سن‎وسال هنوز چیزهای خیلی زیادی وجود دارد که تجربه نشده است و زمان دیرتر و با هیجان بیشتری می‎گذرد. این‌ها تاثیراتی است که ذهن و روان ما از زمان برداشت می‎کند. اگر دقت کنید می‎بینید که وقتی درحال انجام یک کار یا گذراندن یک دوره خاص و جدید هستید، ساعت کندتر می‎گذرد. تحقیقات دانشمندان می‌‏گوید وقتی انتظار می‎کشید نوعی کم‎طاقتی در روحیه انسان شکل می‎گیرد که باعث می‎شود گذشت زمان کند و اعصاب خردکن باشد اما وقتی ترس و اضطراب دارید شرایط روانی طوری تغییر می‎کند که به نظرتان هر یک ساعت شبیه یک دقیقه می‎گذرد. با دانستن این ماجرا که نحوه گذشت زمان بستگی به حال روحی و شرایط ما دارد، می‎توانیم تاحدودی وضعیت را مدیریت کنیم و نگذاریم این عقربه‌های نامروت بیش از این در حق‎مان جفا کنند. تجربه‌های تازه هم از مواردی هستند که باعث می‌شوند زمان ما عمق پیدا کند و چون خاطره‌ای شکل گرفته در عین حال که زمان شاید حینش زود بگذرد اما حس بهتری نسبت به زمان داشتیم، پس برای فرار از ملال باید کارهای نوآورانه داشت تا زمان به شکل بهتری بگذرد.