ریشه ضرب المثل

​​​​​​​زمانی که برق تازه به ایران آمده بود، به جای دو رشته سیم، سه سیم داشت و با این سه سیم به اطراف هدایت می‌شد. یکی برای اتصال چراغ‌های کوچه و خیابان و دومی برای دکان‌ها و خانه‌ها بود. سیم آخر هم به «سیم فاز» معروف بود و اگر به دست کسی می‌خورد، فرد را از بین می‌برد. آن زمان به کسی که با برخورد به جریان سیم سوم کشته می‌شد، می گفتند: «فلانی به سیم آخر زده!» این جمله کم کم معروف شد و به کسی که چیزی برای از دست دادن ندارد و دعوا می‌کند، می‌گویند.