​​​​​​​
در اقدامی غیرمنتظره، ایلان ماسک به‌عنوان یک «کارمند ویژه دولت» در دولت ترامپ منصوب شد، جایگاهی که به او اجازه می‌دهد تا حداکثر ۱۳۰ روز در سال در امور فدرال مداخله کند. وی ضمن برخورداری از مجوز امنیتی فوق‌سری، به سیستم پرداخت‌های محرمانه دولت نیز دسترسی یافته است. ترامپ در دفاع از این تصمیم اعلام کرد که ماسک تنها در مواردی که دولت با او هم‌نظر باشد، مجاز به اخراج مقامات نامطلوب است. این موضوع نگرانی‌هایی را درباره شفافیت و نظارت بر عملکرد ماسک برانگیخته است؛ زیرا مشخص نیست که تصمیمات او تا چه حد با اصول قانونی همخوانی دارد.
طرح بازخرید کارمندان و واکنش اتحادیه‌های کارگری
هم‌زمان با این انتصاب، دولت فدرال به کارمندان خود پیشنهاد داده است که با دریافت حقوق تا ماه سپتامبر، از شغل خود کناره‌گیری کنند. این پیشنهاد که هنوز به تأیید کنگره نرسیده، به‌نوعی اقدام دولت برای کاهش نیروی انسانی و تغییر ساختار اداری تلقی می‌شود. اتحادیه‌های کارگری اما به شدت با این طرح مخالفت کرده و کارمندان را به ماندن در مشاغل خود ترغیب کرده‌اند. هم‌زمان، برخی مقامات ارشد «هیئت ملی ایمنی حمل‌ونقل» پس از حادثه هوایی اخیر از برنامه بازخرید محروم شدند، که نشان می‌دهد این طرح با استانداردهای مشخصی اجرا نمی‌شود. ابهامات حقوقی و اجرایی این برنامه به‌طور جدی اعتبار آن را زیر سؤال برده است.
تعطیلی نهادهای دولتی و تأثیر بر کمک‌های خارجی
از دیگر اقدامات جنجالی، توقف کمک‌های خارجی آمریکا و تعطیلی «آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده» است. ماسک در بیانیه‌ای تند این نهاد را «فاسد و ناکارآمد» خوانده و ترامپ نیز اعلام کرده که حتی بدون تأیید کنگره، این آژانس را منحل خواهد کرد. این تصمیم انتقادات گسترده‌ای را در پی داشته، به‌ویژه از سوی کارشناسانی که معتقدند قطع این کمک‌ها به بی‌ثباتی بیشتر در کشورهای در حال توسعه و افزایش نفوذ قدرت‌های رقیب منجر خواهد شد. از سوی دیگر، تعطیلی هیات ملی ایمنی حمل‌ونقل موجب هرج‌ومرج گسترده در این سازمان شده است و مقامات این نهاد با فشارهای سیاسی و امنیتی مواجه هستند. این وضعیت نشان می‌دهد که دولت ترامپ در حال بازنگری شتاب‌زده ساختارهای دولتی است، بدون آن که برنامه مشخصی برای جایگزینی این نهادها داشته باشد.آیا آمریکا به سمت بی‌ثباتی اداری پیش می‌رود؟
اقدامات اخیر ترامپ و ماسک نشان می‌دهد که آن‌ها در حال پیاده‌سازی فلسفه سیلیکون‌ولی در دولت فدرال هستند: «سریع حرکت کن و همه‌چیز را به هم بزن.» این استراتژی شاید در حوزه فناوری موفق عمل کند، اما در اداره یک کشور، تبعات پیچیده‌تری دارد. مداخله ماسک در اخراج مقامات فدرال و بازنگری ساختارهای اداری، پرسش‌های جدی درباره میزان کنترل و نظارت بر تصمیمات او ایجاد کرده است. از سوی دیگر، تعطیلی نهادهای مهم بدون ارائه جایگزین‌های مشخص، می‌تواند به ضعف حاکمیتی و افزایش بحران‌های داخلی و بین‌المللی منجر شود.
در سطح کلان، به نظر می‌رسد که دولت ترامپ با اتکا به افرادی مانند ماسک، سیاستی را دنبال می‌کند که بیشتر از اصلاحات واقعی، به یک پاک‌سازی ایدئولوژیک شباهت دارد. این روند نه‌تنها موجب سردرگمی کارکنان دولتی شده، بلکه بی‌اعتمادی به ساختارهای رسمی حکومت را نیز افزایش داده است. در نهایت، این سؤال مطرح است که آیا این تغییرات با هدف کارآمدتر کردن دولت صورت می‌گیرد یا صرفاً راهی برای تحکیم کنترل ترامپ بر ساختارهای اداری است؟