
داود رکابی، برادر الناز رکابی سنگنورد ملیپوش نخستین فردی بود که خبر مهاجرت او را رسانهای کرد. او درحالی با انتشار یک استوری خبر از رفتن خواهرش داد که مهدی علینژاد دبیرکل کمیته ملی المپیک هم در آخرین نشست خبری خود با اصحاب رسانه در پایان آخرین جلسه هیئت اجرایی در سال 1403 از این اتفاق ابراز بیاطلاعی و تاکید کرده بود کمیته ملی المپیک همواره حامی این دختر سنگنورد کشورمان بوده. به فاصله چند روز از این اتفاق، برادر رکابی در گفتوگو با یک رسانه مدعی شد خواهرش به دلیل بدرفتاری فدراسیون کوهنوردی، دلسرد شد. او همچنین تاکید کرد مسئولان فدراسیون به مرور الناز را محروم کردند، هزینههای مسابقات او را پرداخت نمیکردند و حتی برای حضور خواهرش در مسابقات گفتند که شورای برونمرزی او را تایید نکرده است. درنهایت داود رکابی بیان کرد که خواهرش رفت تا از حاشیهها دور باشد. این نقدها اما واکنش فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی را به دنبال داشت تا با انتشار بیانیهای، بر کذب بودن صحبتهای برادر رکابی تاکید کند. در بخشی از بیانیه سه بندی فدراسیون کوهنوردی چنین آمده است: «از نظر فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی الناز رکابی همواره یکی از برترین بانوان سنگنورد کشورمان بوده و هست و این فدراسیون همواره تلاش داشته تا مراتب اعزامها و حضور او در موقعیتهای مختلف را فراهم نماید. اینکه بیان شده فدراسیون او را از فرصتها و موقعیتهای حضور در مسابقات یا سایر فعالیتهای مرتبط، محدود یا محروم کرده و به همین دلیل رکابی ترجیح داده از ایران برود، روایتی ناصحیح و غیرواقع است. برای حضور او در مسابقات انتخابی المپیک پاریس شرایط لازم فراهم گردید و او نیز در این رقابتها حضور یافته و تلاش ارزشمندی نیز داشتند. اما متعاقبا سرکار خانم رکابی بهدلیل آنچه خودش مصدومیت از ناحیه کتف عنوان کرده بودند، به رغم تاکید و پیگیری فدراسیون اما با تصمیم شخصی در رویدادهای مختلف داخلی و خارجی مثل جام فجر یا قهرمانی آسیا حضور نیافتند. ضمن احترام به هرگونه تصمیم ایشان از اینکه صعودهای ورزشی کشور از توانمندی و تجربیات چنین سرمایهای محروم باشد، عمیقا متأسف خواهیم بود. چراکه معتقدیم او علاوه بر اینکه کماکان در قامت یک ورزشکار میتواند افتخارآفرین باشد، بلکه در کسوت یک مربی کاربلد نیز میتواند سالها برای شاگردانش در تیمهای ملی، مفید و اثربخش واقع شود. لذا در این بستر برای قهرمان ارزنده و باتجربه کشورمان، هیچ محدودیت یا محرومیتی نبوده و نخواهد بود.»