واقعاً خونه تکونی عید فرصت جالبیه برای مرور خاطرات یک‌سال گذشته، من همیشه این‌جور وقت‌ها هرچی که طی یک‎سال رفته زیر اجاق گاز رو پیدا می‌کنم؛ مهم‌ترین چیزی هم که پیدا کردم داداشم بود که قل خورده بود رفته بود زیر اجاق گاز و ما هم دیگه فراموشش کرده بودیم تا این‌که توی خونه تکونی پیدا شد. البته یخچال هم همین وضعیت نوستالژیک رو داره، اصولاً خود من خیلی چیزها رو نمی‌خورم و در عین‌حال دوست ندارم بریزم دور برای همین ممکنه اندازه یک‌سال اونجا بمونه و هی بره عقب‌تر. این‎جور وقت‌ها با خودم فکر می‌کنم اگه وسایل خونه آدم بودن چه تیپ شخصیتی داشتن؟ احتمالاً گاز یک آدم فراموشکار بود که موهاش خیلی چرب بود و صورتش هم جوش داشت. یخچال شبیه این آدم‌های بی‌حوصله بود که از طلبکار فرار می‌کنه اما همیشه گیر می‌افته اما پولی نداره تا بدهی‌اش رو صاف کنه. ماشین لباس‌شویی از این تیپ آدم‌هایی می‌شد که خیلی بلند حرف می‌زنن و سروصدا دارن اما کاربرد چندانی ندارن. چای‌ساز می‌شد از این تیپ آدم‌های خودشیفته و تازه به‌دوران رسیده‌ای که کلمات رو انگلیسی میگن تا نشون بدن باکلاسن. سماور اما خیلی آدم بامرامی می‌شد که می‌شد باهاش درددل کرد. کاناپه عوضش یک آدم چاق و خونسرد می‌شد که فقط فکر خوابه. جاروبرقی هم یک شکموی غرغرو که سیر نمیشه.