پرسشی که این روزها در بسیاری از محافل عمومی، نخبگانی و حتی رسمی مطرح می شود، این است که قرار است میان ایران و آمریکا چه اتفاقی رخ دهد؟ توافق یا جنگ؟
به نظر می رسد، پاسخ به این سوال حتی برای بسیاری از تصمیم گیران در ایران و آمریکا دشوار است و ابهامات زیادی درباره آن وجود دارد.
در این رابطه دو دیدگاه وجود دارد: عده ای برآن هستند که آرایش نظامی آمریکا صرفا برای تحت فشار قرار دادن ایران، امتیازگیری و بازدارندگی است. دیدگاه دوم بر آن است که تحرکات و استقرار گسترده تجهیزات نظامی آمریکا برای حمله برنامه ریزی شده به ایران است. 
از دیدگاه نگارنده، استقرار گسترده نظامی آمریکا پیرامون ایران شامل استقرار کم سابقه سامانه های پدافندی، اعزام ناوهای هواپیمابر، استقرار بمب افکن ها، اعزام نیروها و... مشتمل بر یک دستورکار دو مرحله ای است: 
۱. فشار معتبر نظامی در چارچوب «سیاست فشار حداکثری جامع»: ترامپ با در نظرگرفتن نتایج سیاست فشار حداکثری در دوره اول که نتوانست تغییری در رفتار ایران ایجاد کند، سیاست فشار حداکثری جامع را درپیش گرفته است که نسبت به دوره اول، فشار نظامی نیز به فشار اقتصادی و سیاسی پیوست شده است. در واقع، دولت جدید ترامپ احتمالا به این جمع بندی رسیده که برای تغییر رفتار ایران به چیزی فراتر از فشار اقتصادی و سیاسی یعنی فشار معتبر نظامی نیازمند است و به همین جهت، از همین ابتدای کار، کمپین تهاجمی و نظامی جدیدی را مکمل با فشار اقتصادی در برابر ایران با هدف «تغییر رفتار» یا حتی «تغییر نظام» آغاز کرده است.
۲. اقدام محدود نظامی و بازدارندگی پس از اقدام: به نظر می رسد، در صورتی که ترامپ نتواند به اهداف خود در سیاست فشار حداکثری جامع برای تغییر رفتار ایران دست یابد، اقدام محدود نظامی در دستورکار قرار می گیرد که مهم ترین آن حمله به تأسیسات هسته ای با همراهی یا حمایت از اسرائیل است. در این مرحله، ایجاد بازدارندگی موثر پس از اقدام و حمله محدود برای آمریکا اهمیت زیادی دارد. به گونه ای که بتواند ایران را با آرایش جنگی گسترده در منطقه وادار کند تهاجم محدود علیه تأسیسات هسته ای خود را هضم کند و پاسخی دریافت نکند. در واقع، در این مرحله، بازدارندگی پس از تهاجم برای واشنگتن اهمیت زیادی دارد. 
در این چارچوب، به نظر می رسد، بیش از هر زمانی ایران و محور آمریکا-اسرائیل به تقابل نزدیک شده‌اند. فاصله زمانی میان مرحله اول دستورکار مشترک آمریکا و اسرائیل علیه ایران با مرحله دوم زیاد نخواهد بود. به همین دلیل است که ترامپ نیز فرصت زمانی محدودی را برای ایران تعیین کرده است تا آنچه را می خواهد در مذاکره به دست آورد و در صورتی که نتواند به هدف خود دست یابد، احتمالا وارد مرحله دوم دستورکار خود خواهد شد.