راهنمایی برای موضع‌گیری رسانه‌ای در مذاکرات غیرمستقیم ایران – آمریکا
تریبون را از ترامپ بگیرید!
نویسنده: رضا نصری
مترجم:
با اعلام آغاز مذاکرات (غیرمستقیم) میان ایران و آمریکا در عمان، توجه رسانه‌ها به‌طور گسترده به ایران معطوف شده است. این توجه لزوماً مثبت نیست. بسیاری از رسانه‌ها و مراکز افکار عمومی در آمریکا و اسرائیل به‌دنبال رصد اظهارات و مواضع پراکنده در داخل ایران هستند تا از آن‌ها به‌صورت گزینشی استفاده کنند، روایت‌های برساخته خود را ترویج دهند و فضای تعامل میان ایران و آمریکا را به‌سوی تنش و درگیری سوق دهند.
به همین دلیل، شناخت دقیق روایت‌هایی که اکنون در فضای سیاسی آمریکا در حال شکل‌گیری و گسترش است، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این شناخت به مقامات، شخصیت‌های سیاسی برجسته و کانون‌های قدرت در کشور - که مواضع‌شان در سطح بین‌المللی بازتاب می‌یابد - کمک می‌کند تا اظهارات و مواضع خود را با دقت بیشتری تنظیم کنند. در این راستا، اشاره به چند روایت کلیدی ضروری است:
۱) رسانه‌های حامی اسرائیل در حال ترویج این ادعای غلط هستند که ایران در حال برنامه‌ریزی برای ترور دونالد ترامپ است. به همین دلیل، در روزهای آینده انتظار می‌رود که حملات رسانه‌ای هماهنگ با استناد به منابع ناشناس، اطلاعات گزینشی و اخبار جعلی منتشر شود تا هم از ویژگی‌های شخصیتی ترامپ در راستای تیره کردن فضای مذاکرات بهره‌برداری کند و هم افکار عمومی آمریکا را تحریک کند و زمینه‌ای برای تشدید تنش‌ها فراهم آورد.
۲) اسرائیل - به‌ویژه از طریق وزیر خارجه و نخست‌وزیر این رژیم - قصد دارد ایران را به سازمان‌دهی و پشتیبانی مالی از عملیات ۷ اکتبر متهم کند. پیش از سفر اخیر نتانیاهو به واشنگتن، وزیر خارجه اسرائیل چند نامه به زبان عربی منتشر کرد که ادعا می‌شد میان مقامات ایران و حماس ردوبدل شده‌اند تا نشان دهند ایران تأمین‌کننده مالی این عملیات بوده است. هدف اصلی این روایت بی‌اساس، جلب حمایت مقامات و شهروندان آمریکایی برای برخورد نظامی با ایران و انحراف توجه از حماس به سمت ایران است.
۳) اسرائیل در تلاش است دولت آمریکا را به اتخاذ مواضعی در مذاکرات وادار کند که به شکست آن منجر شود. به عبارت دیگر، آن‌ها می‌خواهند با هدایت فضای سیاسی و رسانه‌ای آمریکا، دولت ترامپ را به طرح خواسته‌های حداکثری - مانند نابودی کامل برنامه هسته‌ای ایران - سوق دهند تا مذاکرات عملاً به بن‌بست برسد. در واقع، استراتژیست‌های رسانه‌ای اسرائیل - با مطرح کردن و ترویج گسترده مطالبات غیرواقع‌بینانه - قصد دارند ایران را به ترک میز مذاکره وادار کنند و سپس با مقصر جلوه دادن ایران، گزینه نظامی را به تنها گزینه باقی‌مانده تبدیل کنند.
۴) اسرائیل - با شبکه‌های رسانه‌ای و لابی‌گری خود - به‌صورت ظریف اما تهاجمی این دیدگاه را ترویج می‌دهد که حتی حمله محدود به تأسیسات هسته‌ای ایران کافی نخواهد بود. ادعا می‌شود چنین اقدامی تنها بازسازی برنامه هسته‌ای ایران را به تعویق می‌اندازد و از این رو مدعی است حملاتی گسترده‌تر و فراتر از اهداف هسته‌ای لازم است تا ایران در تولید سلاح هسته‌ای کاملاً خنثی شود. در این راستا، این تحلیل را برجسته می‌کنند که هرگونه حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران، ایران را ناگزیر به حرکت به‌سمت ساخت سلاح سوق خواهد داد؛ و از این پیش‌فرض، نتیجه می‌گیرند که حمله باید آن‌قدر سنگین و ویرانگر باشد که هیچ ظرفیتی برای احیای برنامه هسته‌ای باقی نماند. به بیان دیگر، دستگاه تبلیغاتی اسرائیل با این روایت‌سازی به‌دنبال ایجاد جنگی تمام‌عیار میان ایران و آمریکاست.
۵) لابی‌های اسرائیل در واشنگتن در حال پیشبرد لوایحی مانند «قانون حمایت حداکثری» هستند که هدف آن سلب اختیار رئیس‌جمهور آمریکا برای لغو تحریم‌ها علیه ایران و «دائمی» کردن وضعیت جنگی است. به احتمال زیاد، در هفته‌های آینده مانورهای تبلیغاتی گسترده‌ای در مورد این جنس لوایح صورت خواهد گرفت تا فضای مذاکرات برای ایران نامطلوب گردد.
۶) در روزهای آینده تلاش خواهد شد هر اقدام تیم مذاکره‌کننده ایران در راستای رسیدن به توافق «تسلیم ایران» جلوه داده شود و هر اقدام تاکتیکی که به ظاهر طرفین را از توافق دور می‌سازد - ولو موضوعات شِکلی مانند مستقیم یا غیرمستقیم بودن مذاکرات - به عنوان «شکست دیپلماسی» شناخته شود. در این راستا، بازوهای تبلیغاتی فارسی‌زبان جریان ایران‌ستیز - مانند شبکه ایران‌اینترنشنال - نیز تلاش خواهند کرد افکار عمومی کشور را - با کلیدواژه‌هایی مانند «جام زهر»، «عقب‌نشینی»، «سازش» یا «تلاش ایران برای خریدن وقت» - حساس کنند.در واقع، ضروری است که تمامی مواضع و اظهارات مطرح‌شده از سوی ایران، روایت‌های داخلی در حال شکل‌گیری در فضای سیاسی و رسانه‌ای ایالات متحده را به‌دقت مدنظر قرار دهند تا از بهره‌برداری گزینشی، تحریف آن‌ها و توقیت این روایات برساخته جلوگیری شود.
همچنین، مواضع سنجیده و منسجم تیم مذاکره‌کننده ایران - که با دقت و هوشمندی تدوین شده - نباید با اظهارات پراکنده مقاماتی که مسئولیت رسمی در پرونده هسته‌ای ندارند، تضعیف یا نقض شود. در مجموع، مدیریت یکپارچه و متمرکز مواضع ایران در این برهه حساس باید به‌طور انحصاری برعهده وزارت امور خارجه باشد تا از انسجام راهبردی کشور در برابر چالش‌های پیش رو اطمینان حاصل شود.
به همین دلیل، شناخت دقیق روایت‌هایی که اکنون در فضای سیاسی آمریکا در حال شکل‌گیری و گسترش است، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این شناخت به مقامات، شخصیت‌های سیاسی برجسته و کانون‌های قدرت در کشور - که مواضع‌شان در سطح بین‌المللی بازتاب می‌یابد - کمک می‌کند تا اظهارات و مواضع خود را با دقت بیشتری تنظیم کنند. در این راستا، اشاره به چند روایت کلیدی ضروری است:
۱) رسانه‌های حامی اسرائیل در حال ترویج این ادعای غلط هستند که ایران در حال برنامه‌ریزی برای ترور دونالد ترامپ است. به همین دلیل، در روزهای آینده انتظار می‌رود که حملات رسانه‌ای هماهنگ با استناد به منابع ناشناس، اطلاعات گزینشی و اخبار جعلی منتشر شود تا هم از ویژگی‌های شخصیتی ترامپ در راستای تیره کردن فضای مذاکرات بهره‌برداری کند و هم افکار عمومی آمریکا را تحریک کند و زمینه‌ای برای تشدید تنش‌ها فراهم آورد.
۲) اسرائیل - به‌ویژه از طریق وزیر خارجه و نخست‌وزیر این رژیم - قصد دارد ایران را به سازمان‌دهی و پشتیبانی مالی از عملیات ۷ اکتبر متهم کند. پیش از سفر اخیر نتانیاهو به واشنگتن، وزیر خارجه اسرائیل چند نامه به زبان عربی منتشر کرد که ادعا می‌شد میان مقامات ایران و حماس ردوبدل شده‌اند تا نشان دهند ایران تأمین‌کننده مالی این عملیات بوده است. هدف اصلی این روایت بی‌اساس، جلب حمایت مقامات و شهروندان آمریکایی برای برخورد نظامی با ایران و انحراف توجه از حماس به سمت ایران است.
۳) اسرائیل در تلاش است دولت آمریکا را به اتخاذ مواضعی در مذاکرات وادار کند که به شکست آن منجر شود. به عبارت دیگر، آن‌ها می‌خواهند با هدایت فضای سیاسی و رسانه‌ای آمریکا، دولت ترامپ را به طرح خواسته‌های حداکثری - مانند نابودی کامل برنامه هسته‌ای ایران - سوق دهند تا مذاکرات عملاً به بن‌بست برسد. در واقع، استراتژیست‌های رسانه‌ای اسرائیل - با مطرح کردن و ترویج گسترده مطالبات غیرواقع‌بینانه - قصد دارند ایران را به ترک میز مذاکره وادار کنند و سپس با مقصر جلوه دادن ایران، گزینه نظامی را به تنها گزینه باقی‌مانده تبدیل کنند.
۴) اسرائیل - با شبکه‌های رسانه‌ای و لابی‌گری خود - به‌صورت ظریف اما تهاجمی این دیدگاه را ترویج می‌دهد که حتی حمله محدود به تأسیسات هسته‌ای ایران کافی نخواهد بود. ادعا می‌شود چنین اقدامی تنها بازسازی برنامه هسته‌ای ایران را به تعویق می‌اندازد و از این رو مدعی است حملاتی گسترده‌تر و فراتر از اهداف هسته‌ای لازم است تا ایران در تولید سلاح هسته‌ای کاملاً خنثی شود. در این راستا، این تحلیل را برجسته می‌کنند که هرگونه حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران، ایران را ناگزیر به حرکت به‌سمت ساخت سلاح سوق خواهد داد؛ و از این پیش‌فرض، نتیجه می‌گیرند که حمله باید آن‌قدر سنگین و ویرانگر باشد که هیچ ظرفیتی برای احیای برنامه هسته‌ای باقی نماند. به بیان دیگر، دستگاه تبلیغاتی اسرائیل با این روایت‌سازی به‌دنبال ایجاد جنگی تمام‌عیار میان ایران و آمریکاست.
۵) لابی‌های اسرائیل در واشنگتن در حال پیشبرد لوایحی مانند «قانون حمایت حداکثری» هستند که هدف آن سلب اختیار رئیس‌جمهور آمریکا برای لغو تحریم‌ها علیه ایران و «دائمی» کردن وضعیت جنگی است. به احتمال زیاد، در هفته‌های آینده مانورهای تبلیغاتی گسترده‌ای در مورد این جنس لوایح صورت خواهد گرفت تا فضای مذاکرات برای ایران نامطلوب گردد.
۶) در روزهای آینده تلاش خواهد شد هر اقدام تیم مذاکره‌کننده ایران در راستای رسیدن به توافق «تسلیم ایران» جلوه داده شود و هر اقدام تاکتیکی که به ظاهر طرفین را از توافق دور می‌سازد - ولو موضوعات شِکلی مانند مستقیم یا غیرمستقیم بودن مذاکرات - به عنوان «شکست دیپلماسی» شناخته شود. در این راستا، بازوهای تبلیغاتی فارسی‌زبان جریان ایران‌ستیز - مانند شبکه ایران‌اینترنشنال - نیز تلاش خواهند کرد افکار عمومی کشور را - با کلیدواژه‌هایی مانند «جام زهر»، «عقب‌نشینی»، «سازش» یا «تلاش ایران برای خریدن وقت» - حساس کنند.در واقع، ضروری است که تمامی مواضع و اظهارات مطرح‌شده از سوی ایران، روایت‌های داخلی در حال شکل‌گیری در فضای سیاسی و رسانه‌ای ایالات متحده را به‌دقت مدنظر قرار دهند تا از بهره‌برداری گزینشی، تحریف آن‌ها و توقیت این روایات برساخته جلوگیری شود.
همچنین، مواضع سنجیده و منسجم تیم مذاکره‌کننده ایران - که با دقت و هوشمندی تدوین شده - نباید با اظهارات پراکنده مقاماتی که مسئولیت رسمی در پرونده هسته‌ای ندارند، تضعیف یا نقض شود. در مجموع، مدیریت یکپارچه و متمرکز مواضع ایران در این برهه حساس باید به‌طور انحصاری برعهده وزارت امور خارجه باشد تا از انسجام راهبردی کشور در برابر چالش‌های پیش رو اطمینان حاصل شود.
10 شماره آخر
پربازدیدهای خراسان آنلاین
