مخاطب گرامی، در همین ابتدا باید این جمله تکراری را بگویم که ازدواج در ایران به معنی پیوند دو نفر نیست، بلکه پیوند دو خانواده است به همین دلیل باید قبل از ازدواج درباره شریک انتخابی‌تان حساسیت به خرج دهید.

در اولین قدم، خودتان آسیب می‌بینید
کفویت یا تناسب به معنای نقاط مشترکی است که می‌تواند بین همسران در زمینه‌های خانوادگی، فرهنگی، اجتماعی، تحصیلات، ویژگی‌های فردی (سن و ...)، خصوصیات عاطفی، اجتماعی، شناختی، اخلاقی، دینی و ... وجود داشته باشد. اگر وجوه مشترکی بین خانواده‌ها نباشد، در اولین قدم، این خود همسران هستند که آسیب می‌بینند به‌خصوص اگر این تفاوت‌ها را درک نکنند. چنان چه ازدواج در چهارچوب درستی نباشد، به جای این که آرامش‌دهنده باشد آرامش را بر هم می‌زند. شما در پیام‌تان تفاوت‌های جدی بین دو خانواده را مطرح کرده‌اید. درباره تشابهات مهم و لازم بین خانواده‌ها، در حوزه‌های تناسب اجتماعی، تناسب مالی و اقتصادی، ارزش‌های اخلاقی و مذهبی و ... دقت زیادی داشته باشید.

با مخالفت والدین چه کنید؟
به طور معمول مخالفت والدین با فرد انتخابی فرزند به دلیل تطابق نداشتن ملاک‌ها و هم‌شانی فرد با خانواده است. البته درصد بسیار پایینی از والدین از روی تعصب و بدون دلیل، با انتخاب فرزندشان مخالفت می‌کنند. اولین قدم در دفاع ما از فرد مد نظر این است که انتخاب ما قابلیت دفاع عقلانی داشته باشد. اگر هم‌شانی اقتصادی، فرهنگی، مذهبی، سنتی، تحصیلات، ظاهر و.... رعایت شده باشد، می‌توان ادعا کرد یک گزینه مناسب و قابل دفاع در حضور خانواده را انتخاب کرده‌اید.

چه باید کرد؟
در وهله اول با توجه به مطالب مطرح شده و اهمیت تناسب در ازدواج به این فکر کنید که واقعا چه جایگاهی برای انتخاب خودتان در نظر گرفته‌اید. بهتر است کاملا به مسئله ازدواج منطقی نگاه کنید و اجازه ندهید که احساس عشق و علاقه‌ای که در سن جوانی‌تان در شما شکل گرفته جلوی نگاه منطقی‌تان را بگیرد. نکته جدی این جاست که هیچ فردی قرار نیست بعد از ازدواج با خانواده‌اش قطع ارتباط کند و هر کدام‌تان پرورده خانواده خود هستید. پس اگر دقت کرده باشید تفاوت‌های خانوادگی مسئله بسیار جدی است. باز هم فرصت بدهید و چنان چه توانستید خانواده خود را راضی کنید که حداقل دیداری با خود ایشان و خانواده‌اش داشته باشند، شاید کمک مناسبی برای شما باشد که تصمیم نهایی و عقلانی خود را بگیرید.