در دفاع مقدس 12 روزه اخیر، بررسی نقش محور مقاومت مهم است. در عراق، نیروهای مقاومت به طور کامل در آماده باش رزمی بوده و دایم اقدام به حفظ مواضع خود می‌کردند. طرح‌های آن‌ها نیز مشخص بود و منتظر سیگنال اقدام بودند. در ساعات پایانی نبرد، شاهد شلیک پهپادها به تاسیسات حساس پایگاه التاجی، بلد، عین‌الاسد و امام علی ذی قار بودیم. شلیک‌هایی که نشانه ظرفیت برگه‌های ناشناس تهران و با هدف ارسال بیش از یک پیام سیاسی و نظامی بود.  یمنی‌ها نیز آمادگی کاملی داشته و نظارت و اشراف خود بر تحرکات آمریکا در آب های دریای سرخ و دریای عربی را افزایش دادند. شلیک های پراکنده به عمق اراضی اشغالی باعث سردرگمی پدافند صهیونیست ها شد. آن ها چندین طرح حمایتی به ایران ارائه و منتظر تایید بودند اما مانند عراق، تهران درخواستی برای اقدام جز حملات محدود نداد.دلیل این درخواست نکردن نیز توانایی ایران برای مقابله و حفظ برگه‌ها در صورت لغزش به سمت جنگ منطقه ای، تضعیف شدید توانایی ایران (که رخ نداد) یا حرکتی از سوی دشمن در داخل ایران بود. در لبنان نیز حزب ا... سیاست ابهام را در پیش گرفت و سه سناریو را برای ورود در نظر گرفت؛ حمله مجدد رژیم به لبنان به شکل گسترده، ورود گسترده آمریکا و جنگ منطقه ای یا رخدادی تضعیف کننده در ایران. البته بنا به دلایلی، حزب ا... از اولویت کمتری برای ورود به عرصه برخوردار بود و در واقع نیز این سیاست درست بود که حزب ا... بنا به دلایل متعدد داخلی و منطقه ای نمی بایست وارد درگیری می شد مگر در شرایط خاص ذکر شده. در فلسطین اما همکاری ها گسترده تر بود و برخی حملات موشکی ما با اقدامات مقاومت در غزه یا استفاده از ظرفیت شلیک ریزپرنده ها از درون رژیم هماهنگ و استفاده می شد. کانال محلل نوشت:به هر روی یک درس مهم از نبرد برای ما، لزوم سرپا بودن مقاومت است. برخی افراد در حال تئوری پردازی این گزاره هستند که «اگر به جای هزینه بر محور، بر نیروی دفاعی خودمان تمرکز می‌کردیم چنین و چنان می‌شد» در حالی که آن تدابیر نیز می توانست سوخته شود. احیای مقاومت ذیل تئوری 6 ارتش لایه بندی شده در برابر ایران حاج قاسم سلیمانی  یکی از بزرگ ترین لوازم هر گونه نبرد بعدی است. هر چند بدیهی است که تغییراتی نسبت به قبل صورت گیرد.