محمد بهبودی نیا- هر از گاهی خبرهایی مبنی بر تخریب بخشی از اماکن تاریخی کشور بر اثر بلایای طبیعی یا دست‌اندازی سودجویانه برخی انسان‌ها به گوش می‌رسد اما میان این خبرهای نگران‌کننده‌ای به‌تازگی خبرهایی مبنی بر برگزاری کنسرت به گوش رسید. محتوای خبر این بود که قرار است بخشی از درآمد حاصل از کنسرت علیرضا قربانی به ترمیم محوطه تاریخی تخت جمشید اختصاص یابد. مسئولان موسیقی و میراث فرهنگی کشور با الگوگیری از این اقدام می‌توانند گام‌های قابل‌توجهی برای مرمت و نگهداری بناهای تاریخی کشور دارند.

مرهمی بر زخم‌های تخت جمشید
چند روز پیش «محمد ثابت اقلیدی» مدیرکل میراث فرهنگی استان فارس در گفت‌وگو با مجله موسیقی «بیلبورد»، برای نخستین بار درباره عواید مالی تخت جمشید از کنسرت «علیرضا قربانی» سخن گفته است.
او درباره تخصیص مبالغی که از برگزاری کنسرت علیرضا قربانی در این مجموعه درآمدزایی شده، در جهت ترمیم «تخت جمشید» معتقد است: «اموری که منجر به یک فعالیت اقتصادی در مراکز تاریخی می‌شود، پروتکلی وجود دارد که باید منافع آن مرکز تاریخی نیز تأمین شود. در این راستا بر اساس نظر کارشناس رسمی، ما قراردادی با تهیه‌کننده کنسرت داریم که بر مبنای آن‌یک بخش به‌عنوان اجاره محل دریافت شده و بخش دیگر آن از سمت حامی مالی برنامه بوده است. این مبلغ بر اساس اعلام کارشناس رسمی پرداخت شده و در قالب قرارداد بوده است و به‌حساب خزانه واریز شده است. این هزینه، طبق پروتکلی که وجود دارد به مجموعه تخت جمشید اختصاص پیدا می‌کند و در آیندهِ نزدیک صرف مرمت این مجموعه می‌شود»

چند پیشنهاد به مسئولان میراث فرهنگی و گردشگری
برگزاری کنسرت در مکان‌های تاریخی، نه‌تنها فرصتی برای لذت بردن از موسیقی و آشنایی نسل آینده با میراث ماندگار یک کشور به شمار می آید، بلکه لزوم توجه و اهمیت حفظ و مرمت این آثار را به ما گوش زد کرده و همچنین زمینه‌های مطالبه گری را در ذهن بازدیدکنندگان زنده نگه می‌دارد. برگزاری کنسرت در مکانی همچون تخت جمشید به‌عنوان یکی از بی‌نظیرترین آثار تاریخی ایران را می‌توان نقطه آغاز این حرکت‌های ثمربخش دانست. گروه برگزارکننده کنسرت علیرضا قربانی و همچنین مسئولان میراث فرهنگی شیراز درحرکتی نوآورانه ثابت کردند که با برگزاری اصولی این قبیل برنامه‌ها نه‌تنها به آثار تاریخی خسارتی وارد نمی‌شود بلکه این قبیل برنامه‌ها می‌تواند در راستای حفظ و مرمت این آثار کمک‌کننده باشد. حالا می‌توان این پیشنهاد را در سطح گسترده به وزیر و مسئولان وزارت میراث فرهنگی و گردشگری دولت جدید ارائه داد که با ظرفیت سنجی و شناسایی مکان‌های تاریخی از این فرصت مغتنم نهایت استفاده را ببرند تا شاید با این شیوه تا حدود زیادی کسری بودجه بخش مرمت و نگهداری آثار تاریخی کشور تأمین‌شده و آثار تاریخی در معرض خطری که اتفاقاً تعداد آن‌ها کم نیست از معرض نابودی نجات یابند.

​​​​​​​