فرهیختگان -برداشت اول از فهرست وزرا این است که با رادیکالیسم حاد روبه‌رو نیستیم و افرادی که قرار است دولت را تشکیل دهند عموما تکنوکرات‌ها و بروکرات‌های حوزه‌ خود هستند، بعضا افراد وزینی که می‌توان در آن حوزه‌ها به آن‌ها اعتماد کرد و شاید بخش مهمی از آن‌ها در دولت‌های دیگر هم مورد استفاده قرار می‌گرفتند. پیش‌بینی اولیه از رفتار مجلس این است که با ائتلاف حامیان پزشکیان و قالیباف در بهارستان احتمالا برخورد نامتعارفی با کابینه صورت نمی‌گیرد و جز دو یا سه‌نفر که در همه‌ ادوار رد شدن‌شان عرف است بقیه از سد استصواب مجلس عبور می‌کنند.

جمهوری اسلامی –بخش امنیتی کابینه پیشنهادی پزشکیان، تفاوت محسوسی با دولت قبل ندارد. از این کابینه، پیام تغییر شنیده نمی‌شود. حداکثر کاری که این دولت شاید بتواند انجام دهد، تمدید وضعیت موجود و گذشته است.

اعتماد- کسی از جزئیات مذاکرات پشت پرده خبر ندارد، اما به نظر می‌رسد که برای عبور از سد مجلس به عنوان واقعیتی مهم در پیش روی دولت و جلب همکاری اصولگراها برای پیشبرد برنامه‌ها، امتیازاتی داده شده و متقابلا گزینه‌های کاملا مطلوبی هم دیده می‌شود. اصلاح‌طلبان هم باید (چاره دیگری هم ندارند) همچنان از دولت حمایتی با چشم باز داشته باشند. حرف‌های‌شان را بزنند، نقش واسط خود بین دولت و بدنه اجتماعی را ایفا کنند، نگرانی‌‌ها را بگویند، اما معیار قضاوت را گم نکنند. معیار اصلی عملکرد دولت است.

دنیای اقتصاد-برخی لیست وزرا را محصول تقسیم جناحی دانستند.از جمله آن که برای مثال از ظفرقندی به عنوان سهم اصلاح‌طلبان پیشرو، نوری‌قزلجه و همتی سهم کارگزاران، میدری، ستارهاشمی، پاک‌نژاد و فرزانه صادق سهمیه بهبودخواهان، عباس صالحی، صالحی‌امیری، عراقچی و سیمایی سهمیه دولت روحانی، اسکندر مومنی، دنیامالی و علی‌آبادی سهم اصولگرایان، خطیب و نصیرزاده و رحیمی به عنوان وزرای توافقی و اتابک سهم بخش خصوصی یاد کردند.