حزم / هضم
حزم [hazm] اسم مصدر به معنی «هوشیاری همراه با دوراندیشی» است:
با بودن آن‎ها و با حزم و عقل و تجربه‌ای که داشتند این جوان‌ها گل نمی‌کردند و هرگز به مقامات بلندی که طمع داشتند نمی‌رسیدند. (مینوی نمونه‌هایی از نثر فصیح معاصر 180)
 هضم [hazm] اسم مصدر به معنی «فرایند خرد شدن مکانیکی و تجزیه شیمیایی غذا در دستگاه گوارش و آماده شدن آن برای جذب در بدن» است و به مجاز در معنی «درک و تحلیل» به کار می‌رود:
 آنچه به خامه این آقایان بر روی کاغذ می‌آید ترک‌جوش نیمه‌خام است که قابل‌خوردن و هضم کردن نیست. (مینوی: نمونه‌هایی از نثر فصیح معاصر 263)
برگرفته از کتاب «فرهنگ درست نویسی سخن»
 تألیف استاد حسن انوری