​​​​​​​از مدت‌ها پیش این سؤال چالشی میان جامعه دانشگاهی و شاعرانی که وارد دانشگاه نشده‌اند مطرح است که آیا دانشگاه می‌تواند محیطی شاعر پرور باشد یا خیر؟ بسیاری از منتقدان امروز رشته‌های ادبیات در فضای دانشگاه به این شعر سید حسن حسینی استناد می‌کنند که «شاعری وارد دانشکده شد/ ذوق خود را به نگهبانی داد.» این سؤال همواره در دهه‌های مختلف طرح‌شده است اما چند شب پیش اسماعیل امینی، شاعر و استاد دانشگاه در برنامه تلویزیونی «تار و ترنج» در پاسخ به این سؤال که شعر را می‌توان به‌عنوان یک‌رشته دانشگاهی تعریف کرد؟ گفت: اگر مقصودمان این است که دانشگاه شاعر تربیت کند پاسخ منفی است. دانشگاه نمی‌تواند شاعر تربیت کند. شعر نیازمند فضای رهاتری است به‌ویژه این که دانشگاه، بیشتر در حوزه نظریه‌های تثبیت‌شده فعالیت می‌کند تا چیزهایی که تجربه نشده است؛ اما شاعری رفتن به قلمرو تجربه نشده ها و آزمون‌وخطاست. این هنر پیروزی و شکست‌هایی دارد که دانشگاه طاقتش را ندارد.
امینی خاطرنشان کرد: البته ممکن است بتوانیم در آموزش‌های آزاد بیرون دانشگاه دوره‌های آموزش شعر بگذاریم اما داخل دانشگاه نمی‌شود. خلاصه اینکه در دانشگاه می‌توان رشته‌های شعرشناسی ملل مختلف و روش‌ها تفسیر شعر را داشته باشیم اما دانشگاه نمی‌تواند شاعر پرورش دهد.