سیده بهاره گندمی
intenational@khorasannews.com

آیا رابطه‌ای بین انسانیت و همدردی با به سوگ نشستن غم عزیزی وجود دارد؟ آیا می‌توان یک انسان عادی زمانی که غم از دست دادن را درک می‌کند نتواند برای سوگ عزیز دیگری هم دردی کند؟ سوال این گونه مطرح می‌شود انسانیت رابطه مستقیمی با همدلی دارد؟ به عبارت دیگر، شخصی که بوی از انسانیت نبرده باشد می‌تواند غم و از دست دادن عزیزی را درک کند. حال غم خود باشد یا غم دیگری؟ گاهی بی‌تفاوتی برخی انسان‌ها نسبت به هم حال خوب را از آدم می‌گیرد و بی‌توجهی به اطرافیان و محیطی که در آن زندگی می‌کنند می‌تواند هنجاری در جامعه ایجاد کند. خوشحالی و عدم همدلی می‌تواند معضلی برای آینده باشد چون انسانی که از مرگ انسان دیگری خشنود یا بی تفاوت باشد می‌تواند آسیب‌های جدی تری به جامعه بزند یا در آینده فرزندان رباتیکی به عمل بیاورد. خطرناک ترین انسان‌ها در یک جامعه نیز، آن‌هایی هستند که می‌گویند هیچ دین و آیینی ارزشمندتر از آیین انسانیت و انسان بودن نیست اما برای غم عزیزی بی تفاوت هستند و لبخند می‌زنند! چیزی که می‌توان گفت روزبه روز شاهد آن هستیم و اختلافی که با خبرهای دروغ و بی محتوا در فضای مجازی بیشتر می‌شود. انسان‌ها را شرطی می‌کند برای سوگواری و شاد بودن! و وادار می‌کند اگر به نفعت بود غمگین شوی یا اگر به نفعت نبود بخندی! آیا به راستی این است انسانیت؟ التماس تفکری که باب شده است در زیر خیلی از خبرها برای مخالفت یاموافقت طرز فکر آن‌ها با شهادت و مرگ عزیزی که برای دیگری می‌تواند غم عجیبی باشد؛ به طور مثال می‌توان از شهادت سید حسن نصرا... گفت. حامی و رهبر خیلی از انسان‌های بی گناه و بی دفاعی که صدایشان شنیده نمی‌شد؛ اما بسیاری از فضای مجازی و دروغ‌های رسانه‌ای باعث نادیده گرفتن انسانیت شد! انسانیتی که ادعای خیلی از روشن فکرهایی است که معتقدند همدلی تنها برای هم نوع می‌توان داشت! اما مگر انسانیت چیزی جز این نیست؟ چگونه می‌توانیم از انسانیت بگوییم ولی از غریبی لبنان و مردمی نگوییم که سال هاست بی گناه با مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند و غمخواری برای دردشان ندارند! آن هم در صورتی که آن سوی مرزها مرگ چیزی جز برای بقای انسانیت نیست! اگر می‌توان بی تفاوت بود زخمی بر غم بی گناهی نباشیم حتی اگر آن بی گناه در زیر بمب و جنگ در حال مبارزه برای کمی زندگی است!